Το πλαίσιο οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής του DiEM25

Η επτάχρονη οικονομική κρίση έχει εγκλωβίσει την χώρα στην γενικευμένη, τετραπλή πτώχευση: πτωχευμένο κράτος, πτωχευμένες τράπεζες, πτωχευμένες επιχειρήσεις, πτωχευμένες οικογένειες. Όλοι χρωστούν σε όλους και κανείς δεν μπορεί να πληρώσει.
 
Σε συνθήκες γενικευμένης πτώχευσης, οι παραδοσιακές κοινωνικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις έχουν αντικατασταθεί από το μέγα ζητούμενο: Την αναδιάρθρωση των ιδιωτικών και δημόσιων χρεών που προαπαιτεί την αποκατάσταση της δημοκρατικής κυριαρχίας.
 
Ο κοινωνικός καταμερισμός του κόστους της κρίσης, οι μεταρρυθμίσεις στον κρατικό μηχανισμό και στις αγορές προϊόντων, η χρήση και προστασία της δημόσιας περιουσίας, η κατάργηση των οικτρών αντικινήτρων που αντιμετωπίζουν όσοι θέλουν να δημιουργήσουν αξίες σε τούτη την χώρα, ο σχεδιασμός πλαισίου συλλογικών διαπραγματεύσεων που να προστατεύουν αυτά που πρέπει να προστατευτούν, ο προσδιορισμός του βέλτιστου επίπεδου του κατώτατου μισθού, οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις για να γίνει βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα, ο ρόλος των συνεταιρισμών – όλα αυτά τα καίρια ζητήματα απαιτούν λύση και αποτελούν σημεία εύλογων πολιτικών αντιπαραθέσεων. Όμως, όσο η χώρα βρίσκεται εγκλωβισμένη στην τετραπλή της πτώχευση, υπό καθεστώς μάλιστα χρεοδουλοπαροικίας, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να δρομολογηθεί.
 
Σε μια κανονική χώρα, ο καταμερισμός οφελών και ζημιών προκύπτει από την πάλη των τάξεων και τις πολιτικές εκφράσεις της. Η Ελλάδα έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί κανονική χώρα. Είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου μειώνονται για μια επταετία τόσο τα κέρδη όσο και οι μισθοί, τόσο τα διαθέσιμα εισοδήματα των ιδιοκτητών όσο και τα διαθέσιμα εισοδήματα των ενοίκων, τόσο το κόστος της εργασίας όσο και οι επενδύσεις, συνεχίζουν να μειώνονται και να απαξιώνονται.
 
Οι μόνοι που ωφελούνται από μια τέτοια αναπαραγόμενη ύφεση είναι η ολιγαρχία που ταυτίζεται με τους δανειστές, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την Μνημονιακή διαδικασία και, έτσι, διατηρεί την εξουσία της επί ενός λαού τον οποίο λοιδορεί. Για να γίνει η Ελλάδα κανονική χώρα απαιτείται η κατάλυση του καθεστώτος χρεο-δουλοπαροικίας της τελευταίας επταετίας.
 

 
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ; ΔΥΟ ΕΘΝΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ, ΕΞΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
 
Όταν η κρίση είναι τόσο βαθιά δημιουργούνται προϋποθέσεις συμφωνίας μεταξύ πολιτικών δυνάμεων, παραδοσιακά ανταγωνιστικών. Έντιμοι φιλελεύθεροι, Κεϋνσιανοί, Μαρξιστές και ελευθεριάζοντες δεν μπορούν παρά να συμφωνήσουν ότι η υπέρβαση της γενικευμένης, τετραπλής πτώχευσης μέσω νέων δανείων τα οποία δίνονται υπό όρους περαιτέρω συρρίκνωσης των εισοδημάτων (δηλαδή δημοσιονομικής λιτότητας), καθίσταται αδύνατη.
 
Τι πρέπει να γίνει; Η απάντηση είναι απλή και αδιαμφισβήτητη, τουλάχιστον ως προς το τι πρέπει να γίνει άμεσα. Οι δύο άμεσοι στόχοι για να ξεφύγει η Ελλάδα από την ερημοποίηση είναι δύο:
 
Α. Δραστική μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών και του σταθερού κόστους της οικονομικής δραστηριότητας.
Β. Αναδιάρθρωση όλων των χρεών, ιδιωτικών και δημόσιων
 
Η επίτευξη των δύο αυτών στόχων μπορούν και απαιτείται να αποτελέσουν την βάση για την ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ που θα καταστήσει την ελληνική κοινωνία βιώσιμη.
 
Κανένας όμως από τους δύο στόχους δεν συνάδει με το «κλείσιμο της αξιολόγησης», και την λογική του 3^ου Μνημονίου, που θεμελιώνεται ακριβώς στα αντίθετα: (α) Αύξηση ή διατήρηση των απαράδεκτα υψηλών φορολογικών συντελεστών και (β) αναβολή της αναδιάρθρωσης ιδιωτικών και δημοσίων χρεών σε ένα μέλλον (μετά το 2018 ή το 2020) όπου ο κοινωνικός ιστός και το ανθρώπινο κεφάλαιο θα έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και η χώρα θα έχει ερημοποιηθεί.
 
Η επίτευξη των δύο στόχων προϋποθέτει έξι μεταρρυθμίσεις:
 

1. Φορολογία: Μεγάλες και άμεσες μειώσεις συντελεστών.
2. Δημοσιονομικός στόχος: Ταυτόχρονη ακύρωση της λιτότητας και αποφυγή των ελλειμμάτων, με αντίστοιχη αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους.
3. Δημόσιο Εξωτραπεζικό Σύστημα Πληρωμών (ΔΕΣΠ): Σύστημα πολύπλευρης ακύρωσης ληξιπρόθεσμων οφειλών & εξωτραπεζικών πληρωμών – πρόγραμμα καταπολέμησης φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
4. Κόκκινα δάνεια: Δημόσια εταιρεία διαχείρισης μη βιώσιμων ιδιωτικών χρεών – μορατόριουμ στους πλειστηριασμούς κυρίως της κύριας κατοικίας.
5. Επενδύσεις: Νέα αναπτυξιακή τράπεζα που διαχειρίζεται την δημόσια περιουσία, μετοχές της οποίας εκχωρούνται στα ασφαλιστικά ταμεία.
6. Σεβασμός στην μισθωτή εργασία και στην επιχειρηματικότητα: Τέλος στο «μπλοκάκι» και το ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ-ΕΦΚΑ για μισθωτούς & νέες επιχειρήσεις (start–ups).

 
ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ; ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΕΞΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ
 
Όποια κυβέρνηση κι αν προσέλθει στο Eurogroup με λογικές προτάσεις θα έρθει αντιμέτωπη με το γνωστό Τείχος της Άρνησης των δανειστών.[1] Καμία λελογισμένη πρόταση οικονομικής πολιτικής δεν θα έχει την οποιαδήποτε τύχη εφόσον θέτει ως προϋπόθεση εφαρμογής της την πρότερη σύμφωνη γνώμη του Eurogroup.
 
Το 2015 δεν θα επαναληφθεί. Αυτή την φορά, οι έξι μεταρρυθμίσεις (που ο κοινός νους καταδεικνύει ως προ-απαιτούμενα για απόδραση από την κρίση) θα εφαρμοστούν άνευ διαπραγμάτευσης. Η χώρα θα διατηρηθεί εντός της Ευρωζώνης για όσο χρειάζεται έως ότου η επίσημη Ευρώπη αποφασίσει να ανοίξει ουσιαστικό διάλογο με τις έξι μεταρρυθμίσεις ως δεδομένες:
 

1. Άμεση νομοθέτηση των έξι μεταρρυθμίσεων και άμεσες δράσεις για την απρόσκοπτη εφαρμογή τους
2. Παράλληλη ανακοίνωση ότι όσο τα EuroWorkingGroup και Eurogroup αρνούνται να δεχθούν τις έξι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ως το αδιαπραγμάτευτο σημείο εκκίνησης της ελληνικής ανάκαμψης, η ελληνική κυβέρνηση θα ακολουθεί στα EuroWorkingGroup, Eurogroup και Συνόδους Κορυφής την τακτική της «κενής καρέκλας» του Στρατηγού Ντε Γκωλ
3. Στο μεταξύ αναβάλλονται μονομερώς οι αποπληρωμές σε ΕΚΤ, ΔΝΤ και ESM-EFSF και δρομολογείται πολιτική παραμονής εντός της Ευρωζώνης υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης:
   • Οι απειλές για κατάργηση του ELA και κλεισίματος των τραπεζών αγνοούνται.
   • Οι εγχώριες συναλλαγές συνεχίζονται απρόσκοπτα μέσω των ηλεκτρονικών συναλλαγών του τραπεζικού συστήματος (POS, χρεωστικές κάρτες, web-banking) καθώς και με την πλήρη ανάπτυξη και ενεργοποίηση του νέου συστήματος ΔΕΣΠ (βλ. 3^η μεταρρύθμιση).
   • Η υπάρχουσα-διαθέσιμη ρευστότητα θα στραφεί προς τις επιλεκτικές εισαγωγές που έχει ανάγκη η χώρα και προς την ενίσχυση των εξαγωγικών τομέων και επιχειρήσεων.

 
Μεσοπρόθεσμα (δηλαδή εντός διετίας) η «επίσημη» Ευρώπη, υπό την πίεση της πανευρωπαϊκής κρίσης, θα έχει αποφασίσει αν η Ευρωζώνη μπορεί ή δεν μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ευρωπαϊκών κοινωνιών, αποδεχόμενη τις έξι μεταρρυθμίσεις που, στο μεταξύ, θα έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα.
 
Το ευρώ είτε θα εκπολιτιστεί είτε θα καταρρεύσει.
 
Σε κάθε περίπτωση η εφαρμογή των έξι μεταρρυθμίσεων θα έχει εξοπλίσει την Ελλάδα με αυτά που χρειάζεται για να πάψει να ασφυκτιά, είτε η Ευρωζώνη επιβιώσει είτε όχι.
 
[1] Οι επίσημοι δανειστές της χώρας, απλά, δεν ενδιαφέρονται για τα χρήματά τους – ενδιαφέρονται αποκλειστικά να διατηρήσουν το αποκρουστικό, αντι-δημοκρατικό και αυτο-καταστροφικό σύμπλεγμα εξουσίας που δημιούργησαν την τελευταία δεκαετία (με επίκεντρο την ΤΡΟΪΚΑ και το Eurogroup), το οποίο καταδικάζει την Ελλάδα και αποδομεί την Ευρώπη.
 
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
 

1. Ο μόνος τρόπος να τερματιστεί η ασφυξία και να αποφευχθεί η ερημοποίηση της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης είναι η άμεση εφαρμογή έξι μεταρρυθμίσεων (βλ. πιο κάτω) που αναδιαρθρώνουν τα ιδιωτικά και δημόσια χρέη μειώνοντας παράλληλα, και δραστικά, τους φορολογικούς συντελεστές και το σταθερό κόστος της οικονομικής δραστηριότητας.
2. ΤΡΟΪΚΑ, EuroWorkingGroup και Eurogroup θα απορρίψουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις-προαπαιτούμενα για την επιβίωση της χώρας πριν καν τις διαβάσουν.
3. Το DiEM25 προτείνει μια ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ μεταξύ των προοδευτικών Ελλήνων ώστε οι έξι μεταρρυθμίσεις αυτές θα εφαρμοστούν άμεσα και άνευ διαπραγματεύσεων με τους δανειστές.
4. Έως ότου οι έξι μεταρρυθμίσεις γίνουν αποδεκτές από τους δανειστές, η Ελλάδα θα παραμένει στο ευρώ με τις δικές της δυνάμεις και η ελληνική κυβέρνηση θα ακολουθεί την τακτική της «κενής καρέκλας» του Στρατηγού Ντε Γκωλ.

 
Το κυρίαρχο στα ΜΜΕ αφήγημα της ολιγαρχίας είναι ότι η μοναδική ελπίδα για την χώρα είναι το κλείσιμο της «αξιολόγησης» και η συμμόρφωση «προς τας υποδείξεις» των διάφορων EuroWorkingGroup, Eurogroup κλπ.
 

• Θα πουν ότι ο,τιδήποτε καθυστερεί τις αξιολογήσεις είναι αντεθνικό και επικίνδυνο.

 
Τους απαντάμε: Το «κλείσιμο της αξιολόγησης» και η συνολική λογική του 3^ου Μνημονίου πράγματι δεν εγκυμονούν κανένα ρίσκο. Ο λόγος; Εγγυώνται με μαθηματική ακρίβεια την ερημοποίηση της χώρας!
 

• Θα πουν ότι η ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ θα βάλει την χώρα στην περιπέτεια μιας νέας σύγκρουσης με τη ΤΡΟΪΚΑ, στην περιπέτεια του διπλού νομίσματος, στην περιπέτεια ενός αναπόφευκτου Grexit.

 
Τους απαντάμε: Περιπέτεια δεν είναι η σύγκρουση με την ΤΡΟΪΚΑ και την ολιγαρχία. Περιπέτεια δεν είναι η νομοθέτηση απαραίτητων μεταρρυθμίσεων, η ακύρωση των δήθεν «αξιολογήσεων» της ΤΡΟΪΚΑ, ή η τακτική της «κενής καρέκλας». Περιπέτεια είναι οι φαιδροί φορολογικοί συντελεστές και οι ακόμα φαιδρότεροι δημοσιονομικοί στόχοι. Περιπέτεια είναι το κλείσιμο της αξιολόγησης υπό όρους συνεχιζόμενης συρρίκνωσης και ερημοποίησης. Περιπέτεια είναι η συνεχής χρεοδουλοπαροικία των ανεφάρμοστων Μνημονίων.
 
Τέλος, το DiEM25, ως αυθεντικό πανευρωπαϊκό, διεθνιστικό κίνημα, επισημαίνει τον άκρατο αντι-ευρωπαϊσμό όσων ταυτίζουν την Ευρώπη με την ανίερη συμμαχία που την καταστρέφει (π.χ. τους κκ. Βίζερ, Ντάιζελμπλουμ, Eurogroup και σια). Όσοι φοβερίζουν τους Έλληνες ότι η «Ευρώπη» θα τους τιμωρήσει αν τολμήσουν τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί ο κοινός νους, έχουν πολύ κακή άποψη για την Ευρώπη! Η Ευρώπη, για την οποία μάχεται το DiEM25, θα τους διαψεύσει.
 
ΕΞΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
 

1. Φορολογία

Μειώσεις συντελεστών
 
ΦΠΑ: Άμεση μείωση του ανώτατου συντελεστή ΦΠΑ από 24% σε 18% για συναλλαγές σε μετρητά και 15% για ηλεκτρονικές συναλλαγές. Αντίστοιχες μειώσεις των χαμηλότερων συντελεστών. Υποχρεωτικά ηλεκτρονικές όλες οι συναλλαγές για ποσά άνω των €100.
 
Φόρος επιχειρήσεων: Άμεση μείωση του συντελεστή από 29% σε μια συνεχή γκάμα από 15% έως 20% ανάλογα με τον τζίρο της επιχείρησης (χωρίς σκαλοπάτι από το 15% στο 20% αλλά στην βάση μιας συνεχούς συνάρτησης που συνδέει τα έσοδα με το ποσοστό φόρου που καταβάλει η επιχείρηση). Επί πλέον, κατάργηση της προπληρωμής φόρου εντός τριετίας, με άμεση μείωση του ποσοστού στο 30% την πρώτη χρονιά, στο 15% την δεύτερη και το 0% κατόπιν.
 
Φόρος εισοδημάτων: Διατήρηση του αφορολόγητου ορίου και αντικατάσταση των «σκαλοπατιών» από μια συνεχή συνάρτηση που συνδέει το εισόδημα με το ποσοστό φόρου που καταβάλει ο φορολογούμενος έτσι ώστε, στην πράξη, να επέλθει μείωση των συντελεστών για εισοδήματα από 12.000 έως 15.000, κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για εισοδήματα κάτω των 20.000 και παράλληλη αύξηση των συντελεστών για εισοδήματα άνω των 30.000.
 

2. Δημοσιονομικός στόχος

Ταυτόχρονη ακύρωση της λιτότητας και των ελλειμμάτων με αντίστοιχη αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους
 
Ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος του κρατικού προϋπολογισμού είναι το κλειδί του δημοσιονομικού προβλήματος και της ύφεσης. Διαχρονικός στόχος πρέπει να είναι ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1% με 1,5% του εθνικού εισοδήματος. Χαμηλότερος στόχος εγκυμονεί τον κίνδυνο της επιστροφής σε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και ανάγκη νέου δανεισμού για την κάλυψη των δαπανών του κράτους. Υψηλότερος στόχος σηματοδοτεί λιτότητα που συρρικνώνει περαιτέρω την συνολική ζήτηση και σκοτώνει τις επενδύσεις.
 
Όπως τα φορολογικά έσοδα αυξάνουν ως αποτέλεσμα της μείωσης των φορολογικών συντελεστών (ιδίως εν μέσω κρίσης) έτσι και το πρωτογενές πλεόνασμα (σε ευρώ) του κρατικού προϋπολογισμού θα μεγιστοποιηθεί εφόσον ο στόχος (πρωτογενούς πλεονάσματος ως ποσοστό του ΑΕΠ) μειωθεί από το 3,5% στο 1% με 1,5% του εθνικού εισοδήματος. Έτσι, θα βελτιωθεί η δυνατότητα του ελληνικού δημοσίου να αποπληρώνει τους δανειστές. Σε αυτό το πλαίσιο απαιτείται δέσμευση ότι οι ετήσιες αποπληρωμές του εξωτερικού, «επίσημου» δημόσιου χρέους (προς τον ESM-EFSF, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ) θα κυμαίνονται στο 1% με 1,5% του εθνικού εισοδήματος – κάτι που θα επιτευχθεί με την ανταλλαγή των παλαιότερων ομολόγων/υποσχετικών με νέα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου των οποίων τα λεγόμενα coupons θα προσδιορίζονται από τον δημοσιονομικό στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος περί το 1% με 1,5% του ΑΕΠ.
 
Έτσι, οι δανειστές της χώρας θα εισπράττουν περισσότερα, όσο γρηγορότερα αυξάνεται το εθνικό εισόδημα και, κατ’ ελάχιστον, ποσό ανάλογο με το βέλτιστο ποσοστό πρωτογενούς πλεονάσματος που μπορεί να παραγάγει η ανακάμπτουσα ελληνική οικονομία.
 

3. Δημόσιο Εξωτραπεζικό Σύστημα Πληρωμών (ΔΕΣΠ)

Σύστημα πολύπλευρης ακύρωσης ληξιπρόθεσμων οφειλών & εξωτραπεζικών πληρωμών – πρόγραμμα καταπολέμησης φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού
 
Όλοι χρωστούν σε όλους και κανείς δεν μπορεί να πληρώσει. Όταν όλοι χρωστάμε σε όλους και όλοι μαζί στο κράτος, τότε η λύση δεν είναι ούτε να δανειστούμε όλοι ξανά ούτε βέβαια και να διατηρηθούν τα ληξιπρόθεσμα χρέη μας προς το κράτος. Λύση είναι η πολύπλευρη ακύρωση των μεταξύ μας ληξιπρόθεσμων οφειλών. Όμως αυτό απαιτεί ένα νέο εξωτραπεζικό σύστημα πληρωμών.
 
Είναι γεγονός ότι η γενικευμένη έλλειψη ρευστότητας οδήγησε στις ταυτόχρονες, συνεχείς ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους προς ιδιώτες, των ιδιωτών προς το κράτος, και των ιδιωτών μεταξύ τους. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος περιλαμβάνει την δημιουργία ενός αποθεματικού-χρεωστικού λογαριασμού στο TAXISnet για κάθε ΑΦΜ (ο κάτοχος του οποίου εφοδιάζεται με PIN για να μεταφέρει κατά το δοκούν πιστώσεις σε άλλα ΑΦΜ ή προς το κράτος).
 
Είναι τεχνικά απλό ζήτημα να καταβάλει το Δημόσιο μέρος των οφειλών του προς τους ιδιώτες (μετά από αίτηση των ιδιωτών) σε αυτούς τους λογαριασμούς από τους οποίους οι τελευταίοι θα δύνανται να αποπληρώνουν τις μεταξύ τους οφειλές, καθώς και τις οφειλές τους προς το Δημόσιο.
 
Οι συναλλαγές αυτές θα γίνονται τόσο μέσω του Διαδικτύου, με απλές εφαρμογές κινητών τηλεφώνων και, εν δυνάμει, με νέου τύπου πλαστικές κάρτες έκδοσης του ελληνικού δημοσίου που θα μοιάζουν με τις χρεωστικές τραπεζικές κάρτες και θα μπορούν να χρησιμοποιούνται με τον ίδιο τρόπο (και με δυνατότητα χρήσης σε POS,  στο ΕΣΥ, στο πλαίσιο των ασφαλιστικών ταμείων κλπ).
 
Οι κάρτες του ΔΕΣΠ θα μπορούν να χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο προγράμματος καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού με έκδοση καρτών πιστωτικού υπολοίπου προς οικογένειες και πολίτες που πληρούν τα σχετικά κριτήρια με συγκεκριμένα ποσά τα οποία θα γίνονται αποδεκτά από σούπερμαρκετ, ΔΕΗ κλπ μετά από συμφωνία με το κράτος (καθώς αυτές οι πιστώσεις, αφού μεταβιβαστούν στις συμβεβλημένες εταιρείες, θα αποσβένουν οφειλές τους στην Εφορία).
 

4. Κόκκινα δάνεια

Δημόσια εταιρεία διαχείρισης μη βιώσιμων ιδιωτικών χρεών – μορατόριουμ στους πλειστηριασμούς
 
Σύσταση δημόσιας εταιρείας διαχείρισής των κόκκινων δανείων με παράλληλη ρύθμιση που προβλέπει, στην περίπτωση κύριας κατοικίας, και έως ότου το κόκκινο δάνειο αναδιαρθρωθεί αποτελεσματικά (δηλαδή «κουρευτεί») το δικαίωμα της παραμονής με την καταβολή ενοικίου προς το πιστωτικό ίδρυμα το οποίο όμως θα προσδιορίζεται από τις τοπικές κοινωνίες, τους δήμους κλπ. Δραστικός περιορισμός στην πώληση των «κόκκινων» δανείων του τραπεζικού συστήματος σε κερδοσκοπικά ταμεία που έχουν έννομο, αλλά αντικοινωνικό, συμφέρον τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς. Κοινωνικός έλεγχος της διαδικασίας κατασχέσεων και πλειστηριασμών.
 
 
 

5. Επενδύσεις

Δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα, δημόσια περιουσία
και ασφαλιστικά ταμεία
 
Κατάργηση ΤΑΙΠΕΔ και Υπερ-Ταμείου και μετατροπή τους σε Αναπτυξιακή Τράπεζα στα πρότυπα της Γερμανικής KfW με στόχο την ενεργοποίηση δημόσιων πόρων και ανενεργών αποταμιεύσεων (εντός κι εκτός της χώρας). Η νέα τράπεζα θα αξιοποιεί την δημόσια περιουσία χρησιμοποιώντας την ως εγγύηση σε προσυμφωνημένες επενδυτικές πρωτοβουλίες και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Οι επενδύσεις αυτές θα χρησιμοποιούνται για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της ίδιας δημόσιας περιουσίας ώστε να αυξηθεί η χαμηλή της αξία και να αυξάνεται έτσι το κεφάλαιο της αναπτυξιακής τράπεζας. Κάποια από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, αφότου η αξία τους επανακάμψει ίσως ιδιωτικοποιηθούν υπό τους εξής όρους: α)  ελάχιστο όριο επενδύσεων από τον αγοραστή, β) συλλογικές συμβάσεις και κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζομένων, γ) δεσμεύσεις προς όφελος των τοπικών κοινωνιών και δ) διακράτηση μερίδας μετοχών από το δημόσιο οι οποίες θα περνούν στα ασφαλιστικά ταμεία με στόχο την μόνιμη ενίσχυσή τους.
 

6. Σεβασμός στην μισθωτή εργασία και στην επιχειρηματικότητα

Τέλος στο «μπλοκάκι» και το ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ-ΕΦΚΑ
 
Η δεκαετία του 2000 θα μείνει στην ιστορία, από την μία, για την γιγάντωση μη βιώσιμων χρεών και, από την άλλη, για το ξεχαρβάλωμα της αγοράς εργασίας και την δίωξη της επιχειρηματικότητας των νέων. Το μέγα σκάνδαλο στον χώρο της ελληνικής μικρο-οικονομίας είναι το γεγονός ότι:
 
(α) Χιλιάδες μισθωτοί απασχολούνται σαν να ήταν έμποροι-παροχείς υπηρεσιών, με κεφαλικό φόρο και εισφορές σε ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ-ΕΦΚΑ ανεξαρτήτως εισοδήματος
(β) Νέοι επιχειρηματίες καλούνται να καταβάλουν κεφαλικό φόρο πριν ακόμα ξεκινήσουν τις δραστηριότητες της εταιρείας τους και πριν αρχίσουν να έχουν καν έσοδα.
 
Προτείνεται η υποχρεωτική ένταξη στο ΙΚΑ όσων μισθωτών απασχολούνται πάνω από 8 ώρες εβδομαδιαία και, παράλληλα, απαλλαγή από εισφορές ελευθέρων επαγγελματιών ΤΕΒΕ-ΕΦΚΑ νέων επιχειρήσεων (των οποίων οι ιδρυτές δεν είχαν άλλη επιχείρηση στο παρελθόν) για πέντε έτη και εφόσον τα έσοδα δεν ξεπερνούν ένα ελάχιστο ποσό.
 

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ