• εκατοντάδες πνιγμένοι πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου με την αναλογία θανάτων στους εισερχόμενους πρόσφυγες να είναι αυξημένη σήμερα σε σχέση με το 2015
• οι ροές προσφύγων και μεταναστών συνεχίζονται προς την Ελλάδα παρά τα κατασταλτικά μέτρα καθώς πάνω από 60.000 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν έρθει από τις 20 Μαρτίου 2016, οπότε ίσχυσε στην πράξη η Κοινή Δήλωση, μέχρι σήμερα, οι οποίοι έζησαν και ζουν σε κακές έως άθλιες συνθήκες διαμονής στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου
• νεκροί πρόσφυγες από το κρύο και τις κακουχίες χωρίς να έχει κανένας ευθύνες γι’ αυτό
• σοβαρή ταλαιπωρία και επιβάρυνση της υγείας των ευάλωτων ομάδων προσφύγων (ανάπηροι, έγκυες γυναίκες, θύματα σωματικής ή ψυχολογικής βίας, ψυχικά ασθενείς, ασυνόδευτοι ανήλικοι κλπ)
• σοβαρή αύξηση των κρατουμένων αιτούντων διεθνή προστασία σε, επίσης, άθλιες συνθήκες κράτησης κατά παράβαση ακόμα και του κοινοτικού δικαίου
• αλλεπάλληλες εξεγέρσεις αιτούντων διεθνή προστασία στα νησιά με σοβαρές συνέπειες στις τοπικές κοινωνίες
• προβληματικές διαδικασίες ασύλου με καθυστερήσεις, με μη τήρηση βασικών διαδικαστικών εγγυήσεων λόγω της υπερταχείας διαδικασίας ασύλου για τα νησιά του Αιγαίου που θέσπισε η κυβέρνηση Τσίπρα το 2016 και με ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά απόδοσης καθεστώτων διεθνούς προστασίας από τις νέες Επιτροπές Προσφυγών
• ισχυροποίηση των κυκλωμάτων διακίνησης προσφύγων και μεταναστών και εντός Ελλάδας, από τα νησιά του Αιγαίου στην ενδοχώρα

Παράλληλα, με τη χειροτέρευση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, δεν υπάρχουν οι νομικές και πραγματικές εγγυήσεις για να ζητήσουν οι πρόσφυγες άσυλο στην Τουρκία, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης, την οποία η Τουρκία αρνείται να εφαρμόσει ως προς τους μη ευρωπαίους πρόσφυγες. Τέλος, το Συμβούλιο της Επικράτειας επικύρωσε, δυστυχώς, νομικά  αυτή την Κοινή Δήλωση με μία πολιτικού χαρακτήρα απόφαση, που έχει επιλέξει αδικαιολόγητα τα δεδομένα, ως προς την κατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, στα οποία βασίστηκε με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για τις επιστροφές Σύρων προσφύγων στην Τουρκία και η απόφαση αυτή οδηγεί εκ των πραγμάτων στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των Σύρων προσφύγων στην Τουρκία.
Τελικά, η Κοινή Δήλωση Ε.Ε.-Τουρκίας αποτέλεσε καίριο πλήγμα στο νομικό και πολιτικό πολιτισμό της Ευρώπης καθώς υπονομεύει βασικές αξίες και εγγυήσεις του διεθνούς προσφυγικού δικαίου για την διεθνή προστασία όσων υφίστανται διώξεις ανά τον κόσμο, δημιουργώντας ένα υψηλό εμπόδιο στην  άσκηση των δικαιωμάτων των προσφύγων στο άσυλο στα κράτη μέλη της Ε.Ε.
Οι Ευρωπαίοι κοροιδεύουν την κοινή γνώμη, μιλώντας για “επιτυχία” της συμφωνίας επειδή δήθεν πνίγονται λιγότεροι πρόσφυγες (ενώ στη Μεσόγειο παρατηρείται μεγάλη αύξηση των πνιγμών προσφύγων) και επειδή η ζωή των προσφύγων στην Τουρκία έχει βελτιωθεί. Δεν υπάρχουν δημοσιευμένα, έγκυρα και διασταυρωμένα στοιχεία για τη δήθεν βελτίωση της ζωής των προσφύγων στην Τουρκία, αντίθετα υπάρχουν πολλά στοιχεία από ανεξάρτητες οργανώσεις ότι παραβιάζονται βασικά δικαιώματα των προσφύγων στην αναζήτηση ασύλου, στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην υγεία και στη δικαστική διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους κατά την παραμονή τους στην Τουρκία.
Το ΜέΡΑ25 έχει συγκεκριμένες προτάσεις για την λυσιτελή αντιμετώπιση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών:
α) Να δημιουργηθούν πλήρως λειτουργικοί και επαρκώς στελεχωμένοι ευρωπαϊκοί κόμβοι υποδοχής (hot spots) στις χώρες πρώτης υποδοχής των προσφύγων  με τη συναίνεση των κυβερνήσεών τους (Τουρκία, Λίβανος, Ιορδανία). Με τη δημιουργία τέτοιων οργανωμένων κόμβων οι πρόσφυγες θα εντάσσονται σε διαδικασίες ώστε,τελικά, να λαμβάνουν βίζα Σένγκεν και να μπορούν,έτσι, να έχουν πρόσβαση σε ασφαλή και νόμιμη είσοδο στην Ευρώπη. Παράλληλα, με την σταθερή και αποτελεσματική δημιουργία τέτοιων κόμβων μπορεί να παταχθεί  το εμπόριο της διακίνησης ανθρώπων ενώ, παράλληλα, θα μειωθούν σημαντικά έως θα μηδενιστούν οι απώλειες ζωών στο Αιγαίο και αλλού στη Μεσόγειο.
β) Να επαναρχίσει το πρόγραμμα μετεγκατάστασης των προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία με χρήση ενός διευρυμένου ορισμού της οικογένειας με στόχο, σε πρώτη φάση, τη συμπλήρωση των 160.000 θέσεων μετεγκατάστασης (relocation) προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία, για τις οποίες τα κράτη μέλη της Ε.Ε. είχαν συμφωνήσει για την περίοδο Οκτωβρίου 2015-Σεπτεμβρίου 2017.
γ) Να τροποποιηθεί ριζικά ο Κανονισμός «Δουβλίνο 3» στο πλαίσιο του Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου καθώς και το Ευρωπαικό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο και να αντικατασταθεί η επαίσχυντη Κοινή Δήλωση Ε.Ε.-Τουρκίας από μία ολοκληρωμένη συμφωνία των κρατών μελών της Ε.Ε. για την αναλογική κατανομή των προσφύγων σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. ανάλογα,τουλάχιστον, με τον πληθυσμό, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν και την ανεργία του κάθε κράτους μέλους.
δ) Να συγκληθεί διεθνής διάσκεψη για το προσφυγικό ζήτημα με στόχο την υιοθέτηση  δεσμευτικών πολιτικών αναλογικής κατανομής των προσφύγων και από τις υπόλοιπες χώρες του λεγόμενου Βορρά (Η.Π.Α, Καναδάς, Ιαπωνία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία) που έχουν τους σχετικούς οικονομικούς πόρους.
Για το ΜέΡΑ25, απαιτείται η χάραξη και εφαρμογή μίας ενιαίας και συνεκτικής ευρωπαικής πολιτικής αντιμετώπισης των αιτούντων διεθνή προστασία, ως προς την υποδοχή, τη διαμονή και την πρόσβασή τους σε διαδικασίες διεθνούς προστασίας, χωρίς επιβολή οποιωνδήποτε μέτρων περιορισμού που θα αναιρούν ή θα προσβάλλουν στον πυρήνα τους  αυτά τα δικαιώματά τους από τα κράτη μέλη της Ε.Ε.