To συριακό καθεστώς Άσαντ κατέρρευσε σε μόλις δύο εβδομάδες από τους αντικαθεστωτικούς — κατά βάση τζιχαντιστές — οι οποίοι προχώρησαν σε όλη τη Συρία με ιλιγγιώδη ταχύτητα, χωρίς να αντιμετωπίσουν καμία ουσιαστική στρατιωτική αντίσταση, καταλαμβάνοντας τελικά τη Δαμασκό. Η ανατροπή του καθεστώτος ήρθε ως αποτέλεσμα της εσωτερικής αποσύνθεσής του και της άρσης της στήριξής του από τους εξωτερικούς συμμάχους του.
Η σημερινή κατάσταση αποτελεί την κορύφωση μιας σειράς παραγόντων που είχαν επηρεάσει την πολιτική και κοινωνική δομή της Συρίας τα τελευταία χρόνια. Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία ξεκίνησε το 2011, όταν οι διαδηλωτές ζήτησαν μεταρρυθμίσεις και δημοκρατία. Η εξέγερση αντιμετωπίστηκε με βία από το καθεστώς, οδηγώντας σε μια παρατεταμένη σύγκρουση που έχει προκαλέσει εκατομμύρια πρόσφυγες και εκτεταμένες ανθρωπιστικές κρίσεις. Ταυτόχρονα, η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, γεγονός που είχε εντείνει την κοινωνική αναταραχή και τη δυσφορία κατά του καθεστώτος.
Το καθεστώς του Άσαντ αποτέλεσε ένα αυταρχικό καθεστώς που στράφηκε ενάντια στον λαό του. Αλλά πώς να χαρείς για την πτώση του όταν αναλαμβάνουν την εξουσία οι “τζιχαντιστές” που προέρχονται από την Αλ Κάιντα; Δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που εκδίωκαν και σκότωναν όποιον δεν συμφωνούσε με τη δική τους διεστραμμένη ερμηνεία του Ισλάμ. Πώς να χαρείς όταν τους γνωστούς “τζιχαντιστές” που κατέλαβαν τη Δαμασκό με την προφανή στρατιωτική στήριξη ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, η ευρωατλαντική προπαγάνδα τους βαφτίζει ξαφνικά “αντάρτες” και “απελευθερωτές”; Πώς να χαρείς όταν είναι τόσο αβέβαιη η τύχη από εδώ και πέρα των μειονοτήτων της περιοχής (Κούρδοι, Χριστιανοί, Δρούζοι, και Αλαουιτες);
Η ανατροπή του Άσαντ φέρνει νέες εξελίξεις όχι μόνο στη Συρία αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, με τις ΗΠΑ να διατηρούν στρατιωτική παρουσία σε μεγάλος μέρος της χώρας, ελέγχοντας περιοχές πλούσιες σε πετρέλαιο, με την Τουρκία να έχει τη δική της γεωπολιτική ατζεντα και το Ισραήλ επωφελούμενο, να αναπτύσσει επιπλέον στρατεύματα στα υψίπεδα του Γκολάν, να βομβαρδίζει στρατιωτικές υποδομές εντός της Δαμασκού και να συνεχίζει τη γενοκτονικη πολιτική του απέναντι στους Παλαιστίνιους. Άλλωστε ο Μπάιντεν αφού χαιρέτισε τη νίκη των αντικαθεστωτικών, προειδοποίησε για έναν νέο κύκλο βίας στην περιοχή. Είναι ξεκάθαρο πως κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει στη μετατροπή της Συρίας σε μια νέα Λιβύη.
Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ αποτελεί το τέλος μιας κρίσης κι ενός αιματηρού κεφαλαίου της σύγχρονης ιστορίας. Αλλά ταυτόχρονα αποτελεί την αρχή μιας νέας κρίσης. Η επικράτηση των ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων δεν είναι νίκη για τον λαό της Συρίας. Αντίθετα μπορεί να είναι η ευκαιρία για κυριαρχία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που στόχο έχουν τον καταμερισμό και τον έλεγχο της περιοχής, προκαλώντας νέα δεινά για όλους τους λαούς της Μέσης Ανατολής και συμβάλλοντας σε μια τάση γενίκευσης του πολέμου σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.
Πραγματική απελευθέρωση της Συρίας θα ήταν η άμεση παύση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή και η επικράτηση ενός πραγματικού κινήματος για δημοκρατία και αυτοδιάθεση.
Τομέας Εξωτερικών ΜέΡΑ25
Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ
