Τα «κόκκινα» δάνεια λειτουργούν σαν μαύρες τρύπες στα λογιστικά βιβλία των τραπεζών, απαγορεύοντάς τες ουσιαστικά να δανείσουν εκ νέου σε υγιείς επιχειρήσεις. Η τρόικα εμμένει στις αγοραίες «λύσεις» – του κοψοτιμής ξεπουλήματος των «κόκκινων» δανείων σε ιδιώτες (κυρίως ξένους). Ενα δάνειο, π.χ., 100 χιλιάδων, οι δόσεις του οποίου δεν αποπληρώνονται εδώ και καιρό, πωλείται από την τράπεζα σε ιδιώτη προς 10 χιλιάδες.
Ετσι, η τράπεζα καταγράφει ζημιά 90 χιλιάδων αλλά «ξεμπερδεύει» με αυτό το βαρίδι. Παράλληλα, ο ιδιώτης επικεντρώνει όλο του το «είναι» στο να αποσπάσει (εκβιάσει) από τον οφειλέτη -με κορυφαίο όπλο την απειλή του πλειστηριασμού- όσο περισσότερα ευρώ μπορεί (με «πάτωμα» τα 10 χιλιάδες ευρώ που «επένδυσε»). Πρόκειται για «λύση» που, πέραν των ηθικών ζητημάτων που εγείρει, είναι ανόητη, με ψυχρά αγοραία κριτήρια.
Ο λόγος απλός: η πώληση των «κόκκινων» δανείων σε ιδιώτες έχει στόχο -υποτίθεται- την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος. Οι πλειστηριασμοί όμως επιτυγχάνουν ακριβώς το αντίθετο!
Το βασικό «περιουσιακό» στοιχείο των τραπεζών, το κεφάλαιό τους δηλαδή, είναι τα δάνεια που έχουν δώσει στους πελάτες τους και, ιδίως, τα ακίνητα που έχουν διακρατήσει από αυτούς ως εχέγγυα. Οταν η αξία των ακινήτων αυτών μειωθεί, μειώνονται ταυτόχρονα τα κεφάλαια των τραπεζών – η λεγόμενη κεφαλαιοποίησή τους.
Η πώληση των «κόκκινων» δανείων σε ιδιώτες ναι μεν αφαιρεί από τα βιβλία των τραπεζών ένα καρκίνωμα (βάζοντας και κάποια χρήματα στο ταμείο), από την άλλη όμως καταστρέφει έμμεσα ένα μέρος των υπόλοιπων κεφαλαίων της τράπεζας. Ποιο μέρος; Των ακινήτων που συνδέονται με δάνεια που δεν έχουν «κοκκινίσει» ακόμα!
Οταν οι ιδιώτες που αγόρασαν τα «κατακόκκινα» δάνεια των τραπεζών βγάζουν τα ακίνητα με τα οποία συνδέονται σε πλειστηριασμό, αυξάνεται η συνολική προσφορά ακινήτων σε μια αγορά όπου οι τιμές είναι ήδη στο πάτωμα.
Αποτέλεσμα είναι η περαιτέρω μείωση των τιμών των ακινήτων γενικότερα. Ετσι, μειώνεται έμμεσα η αξία όλων των ακινήτων – ακόμα και αυτών που παραμένουν στα βιβλία των τραπεζών τα οποία συνδέονται με δάνεια που δεν έχουν γίνει ακόμα «κόκκινα». Με άλλα λόγια, μειώνεται το εναπομείναν κεφάλαιο των τραπεζών – μια κλασική περίπτωση αυτογκόλ!
Συνεπώς, η «λύση» της πώλησης των «κόκκινων» δανείων των τραπεζών στους ιδιώτες όχι μόνο φέρνει την απόγνωση σε πολίτες που βλέπουν το σπίτι ή το μαγαζί τους να πωλείται για ένα κομμάτι ψωμί, αλλά επιπλέον βουλιάζει τις τράπεζες ακόμα βαθύτερα στη χρεοκοπία τους.
Η εναλλακτική για τα «κόκκινα» δάνεια, η πραγματική λύση, είναι  η ίδρυση Δημόσιας Εταιρείας Αναδιάρθρωσης & Διαχείρισης Ιδιωτικών Χρεών (ΔΕΑΔΙΧ), που θα έχει διττό στόχο: να προφυλάξει τον δανειολήπτη (ιδίως την πρώτη κατοικία) αλλά και την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Πώς; Με τις εξής παρεμβάσεις:
Σταδιακά μεταφέρονται από τις τράπεζες στη ΔΕΑΔΙΧ τα πιο «κόκκινα» των δανείων. Ως αντάλλαγμα, οι τράπεζες λαμβάνουν ειδικά ομόλογα-διαρκείας (που τα εκδίδει το κράτος εκ μέρους της ΔΕΑΔΙΧ) ίσης ονομαστικής αξίας με τα «κόκκινα» δάνεια. Οι τράπεζες κρατούν στα βιβλία τους ως περιουσιακό στοιχείο αυτά τα ομόλογα, τα οποία δεσμεύεται να αποπληρώσει η ΔΕΑΔΙΧ μακροπρόθεσμα από τα μελλοντικά της έσοδα.
Νομοθετείται μορατόριουμ στους πλειστηριασμούς (α) πρώτης κατοικίας και (β) εμπορικών χώρων κάτω μιας συγκεκριμένης αξίας.
Νομοθετείται το δικαίωμα των οφειλετών, των οποίων τα δάνεια πουλήθηκαν ήδη σε ιδιώτες, να αγοράζουν πίσω τα δάνειά τους στην ίδια τιμή που τα αγόρασαν οι ιδιώτες.
Η ΔΕΑΔΙΧ δεσμεύεται να κρατήσει στα βιβλία της τα «κόκκινα» δάνεια έως ότου η τιμή των δεσμευμένων ακινήτων ξεπεράσει ένα επίπεδο κοντά στην προ της κρίσης τιμή. Εως τότε, οι οφειλέτες καταβάλλουν ενοίκιο στη ΔΕΑΔΙΧ (για το δικαίωμα να παραμένουν στο σπίτι τους ή να λειτουργούν το μαγαζί τους), το ύψος του οποίου προσδιορίζεται από τις δημοτικές αρχές με γνώμονα τα εισοδήματα των οφειλετών και τις τοπικές συνθήκες.
Οταν, εν καιρώ, ξεπεραστεί η κρίση της αγοράς ακινήτων, οι οφειλέτες θα έχουν το δικαίωμα να εξαγοράσουν το παλαιό τους δάνειο από τη ΔΕΑΔΙΧ είτε με δόσεις είτε με εφάπαξ πληρωμή, που αντανακλά στην περίπτωση της πρώτης κατοικίας ή μικρομεσαίας ιδιοκτησίας εμπορικής χρήσης το κεφάλαιο που οφείλουν.
Με την ίδρυση της ΔΕΑΔΙΧ επιτυγχάνονται ταυτόχρονα: η προστασία της πρώτης κατοικίας και των μικρομεσαίων από τα αρπακτικά ταμεία και την απόγνωση, η μείωση νέων υφεσιακών πιέσεων στην αγορά ακινήτων και η εξασφάλιση των εναπομεινάντων κεφαλαίων των τραπεζών.

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ