Το παγκοσμιοποιημένο οικονομικό και νομισματικό σύστημα λειτουργεί βάσει κανόνων, τους οποίους εποπτεύουν οι Διεθνείς Οικονομικοί Οργανισμοί, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα. Ο σκοπός αυτών των δύο Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών με την ίδρυσή τους, δεν ήταν άλλος από το να διασφαλίζουν την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα. Το ΔΝΤ και η Π/Τ, 70 χρόνια σχεδόν από την ίδρυσή τους φαίνεται να δοκιμάζονται ως προς την αποτελεσματικότητα των πολιτικών που εφαρμόζουν, ώστε να αποτρέπονται οικονομικές κρίσεις μεγάλης κλίμακας. Το ζήτημα αυτό, προέκυψε έντονα μετά την μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε το 2008 στις ΗΠΑ, (οι οποίες κατέχουν την μεγαλύτερη επιρροή και στους δύο οργανισμούς), με τη φούσκα των στεγαστικών.
Είναι αντιληπτό, πως η κρίση αυτή ξέσπασε σαν ένα αποτέλεσμα πολιτικών που είχαν εφαρμοστεί για να ξεπεραστούν παλαιότερες κρίσεις μικρότερης κλίμακας. Η διεθνής οικονομική κρίση του 2008, ανέδειξε ότι η παγκόσμια ανάπτυξη δεν είναι ούτε συνεχής, ούτε σταθερή. Σε μία χρονική συγκυρία όπου αρκετές αναπτυγμένες
οικονομίες αντιμετωπίζουν έντονα δημοσιονομικά προβλήματα (βλ. Ιταλία,Ισπανία,Γαλλία,Ελλάδα), τα ερωτήματα που τίθενται είναι τα εξής:
Κατά πόσο μπορούν οι παραδοσιακά μεγάλες οικονομικές δυνάμεις να βρουν τη λύση στο πρόβλημα που οι ίδιες δημιούργησαν; Κατά πόσο οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, έτσι όπως διαμορφώθηκαν μετά το τέλος
του Β’ ΠΠ, παραμένουν το ίδιο ισχυρές προκειμένου να κινούν τα νήματα της παγκόσμιας οικονομίας άνευ όρων; Η Ευρώπη, εάν θέλει να έχει μέλλον, θα πρέπει επιτέλους να κοιτάξει τα του οίκου της και να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα και ειλικρίνεια τα πραγματικά της προβλήματα και να πάψει την τιμωρητική πολιτική της λιτότητας προφασιζόμενη κάθε φορά ένα μεγαλύτερο ψέμα για να σκεπάσει τα λάθη του παρελθόντος. Και μόνο ότι ζήτησε τη συνδρομή ενός μη Ευρωπαϊκού οργανισμού (ΔΝΤ) για να επιλύσει Ευρωπαϊκά ζητήματα, αναδεικνύει την λανθασμένη και ανεπαρκή πολιτική συνταγή των τελευταίων δεκαετιών. Το ψέμα είναι γλυκό αλλά βραχυπρόθεσμο. Η αλήθεια είναι σκληρή αλλά μακροπρόθεσμη. Πρέπει να διαλέξουμε!
του Δημήτρη Λιάπη, Διεθνολόγου, μέλους DiEM25
Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ
