Οι συνθήκες διεξαγωγής του δημοψηφίσματος
Η περιγραφή των πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών που επικρατούσαν στην Τουρκία κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος θα μπορούσαν να είναι και το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος. Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου ως αφορμή για να εξαπολύσει ένα ανθρωποκυνηγητό έναντι δικαίων και αδίκων. Για την ακρίβεια στο στόχαστρο μπήκαν φοιτητές, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι και πολίτες που είχαν ένα μόνο κοινό χαρακτηριστικό: ήταν πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος. Συλλήψεις, ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια, κλείσιμο εφημερίδων και επιχειρήσεων ήταν για το χρονικό διάστημα που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος στην ημερήσια διάταξη. Η καθημερινότητα δηλητηριάστηκε από την καχυποψία και το φόβο. Η τρομοκρατία που για χρόνια βίωναν οι συνήθεις ύποπτοι Κούρδοι και αριστεροί έγινε πραγματικότητα και για οποιαδήποτε δημοκρατική και φιλελεύθερη φωνή τολμούσε να αντιτίθεται στην κυβέρνηση.
Η βία και η νοθεία
Κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος δε, η κατάσταση εκτραχύνθηκε. Στα εκλογικά διαμερίσματα που το Όχι ήταν πλειοψηφικό οι στρατιώτες βρίσκονταν μέσα στα εκλογικά κέντρα με προφανή στόχο τον εκφοβισμό των πολιτών. Αντιπρόσωποι του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ πιάστηκαν σε πολλές περιπτώσεις στα πράσα να νοθεύουν την εκλογική διαδικασία. Είτε πειθαναγκάζοντας πρόσφυγες από τη Συρία να ψηφίσουν παράτυπα με ψηφοδέλτια που τους έβαζαν στα χέρια, είτε ρίχνοντας οι ίδιοι μέσα στις κάλπες χούφτες γεμάτες ο καθένας με ψηφοδέλτια του Ναι, είτε σφραγίζοντας ολόκληρες έτοιμες από τα πριν κάλπες με ψηφοδέλτια του Ναι. Στρατιωτικά οχήματα περιπολούσαν τις κουρδικές συνοικίες και οι συνδέσεις ίντερνετ διακόπτονταν στις περιοχές του Όχι για να εμποδιστεί η διασπορά της αλήθειας όσον αφορά τη βία και τη νοθεία στον υπόλοιπο κόσμο.
Η αντίσταση στην Τουρκία
Παρόλα αυτά οι Τούρκοι πολίτες βρήκαν τον τρόπο να εκφράσουν την αντίστασή τους. Κατέγραψαν τις πρακτικές νοθείας με κινητά τηλέφωνα σε βίντεο που κυκλοφορούν πλέον στο διαδίκτυο. Το HDP με την ηγεσία του στις φυλακές αμφισβήτησε ανοιχτά το νοθευμένο αποτέλεσμα. Ακόμα και συντηρητικοί πολιτικοί όπως η Μεράλ Αξενέρ αντιστάθηκαν στη μετατροπή του τουρκικού πολιτεύματος σε μονοκρατορία του Ερντογάν. Αξιοσημείωτη ήταν και η μαχητικότητα του φεμινιστικού κινήματος στην Τουρκία. Με διαδηλώσεις, βάφοντας τη λέξη ‘’όχι’’ συμβολικά πάνω στα κορμιά τους και με τα κομμάτια μωβ πανιού που κρεμούσαν στα σπίτια τους όσοι ήθελαν να δείξουν την αντίθεσή τους στην ανελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, οι γυναίκες στην Τουρκία έδειξαν ότι δε θα το βάλουν κάτω. Γνωρίζουν άλλωστε ότι αποτελούν τα πρώτα θύματα σε ένα αυταρχικό πισωγύρισμα της κοινωνίας.
Οι ευθύνες της ευρωπαϊκής ηγεσίας
Η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία ανακαλύπτει κατόπιν εορτής την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το καθεστώς Ερντογάν. Για χρόνια το καθεστώς εξασφάλιζε ότι ο εύκολος παράγοντας για την κερδοφορία των επενδύσεων μεγάλων ευρωπαϊκών εταιρειών στην Τουρκία, το μισθολογικό κόστος, θα παραμένει υπό έλεγχο. Κατά τη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης δε, το παζάρι με τον Ερντογάν για να κάνει τη βρώμικη δουλειά που απαιτούσε η ακροδεξιά αντιμεταναστευτική ρητορική στην Ευρώπη, γινόταν ανερυθρίαστα μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Τώρα τρέχουν να μαζέψουν τις συνέπειες της ενδοτικότητάς τους αλλά τα ευρωπαϊκά κεκτημένα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δε θα έπρεπε εξαρχής να τα έχουν κάνει αντικείμενο μικροπολιτικής διαπραγμάτευσης.
Οι συνέπειες
Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί για τα ανθρώπινα δικαιώματα προειδοποιούν ότι η κατάσταση στην Τουρκία αναμένεται να χειροτερέψει. Η τουρκική προοδευτική διανόηση απευθύνει εκκλήσεις στη διεθνή κοινότητα να δράσει απέναντι σε ένα δράμα που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας: την κατάλυση της τουρκικής δημοκρατίας η οποία παρόλες τις χτυπητές αδυναμίες της εξασφάλιζε κάποια στοιχειώδη λογοδοσία του κράτους ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι υπερεξουσίες του Ερντογάν σε συνδυασμό με την επαναφορά της θανατικής ποινής θα ενισχύσουν το κλίμα τρομοκρατίας στην Τουρκία.
Πως επηρεάζεται η Ελλάδα
Εν αντιθέσει με τις εθνικιστικές κορόνες που ακούγονται εμείς βλέπουμε ένα βαθύτερο κίνδυνο από την τροπή των γεγονότων. Αν και πάντα τα αυταρχικά καθεστώτα τείνουν προς τον ιμπεριαλισμό, εμείς δεν πιστεύουμε ότι η κούρσα των εξοπλισμών θα είναι αυτή που θα αποτρέψει τις υπαρκτές εθνικιστικές και επεκτατικές τάσεις του καθεστώτος Ερντογάν. Εμείς βλέπουμε τον αγώνα του τούρκικου λαού για δημοκρατία και ελευθερία και σαν δικό μας αγώνα. Μπορούμε να ταυτιστούμε με τον τούρκικο λαό όχι απλά λόγω της γειτονίας και της πολιτιστικής αλληλεπίδρασης. Έχουμε υπάρξει κι εμείς θύματα της έλλειψης σεβασμού στη λαϊκή κυριαρχία. Όχι μόνο από τα στρατιωτικά δικτατορικά καθεστώτα του παρελθόντος, αλλά και πρόσφατα με το δικό μας δημοψήφισμα. Μπορεί σε εμάς να μην υπήρξε νοθεία στην κάλπη αλλά το αποτέλεσμα της βούλησης του ελληνικού λαού δεν έγινε σεβαστό από την ευρωπαϊκή ηγεσία και σε αυτή τη φαλκίδευση υποτάχτηκε δυστυχώς και η ελληνική ηγεσία. Αυτό οδήγησε σε ένα κλίμα παραίτησης και απογοήτευσης τον ελληνικό λαό και εδώ έγκειται ο μεγάλος κίνδυνος για τη δημοκρατία. Αν ένας λαός νιώθει ότι η φωνή του δεν ακούγεται από τους κυβερνώντες, τότε ανοίγει ο δρόμος για τον απολυταρχισμό.
Το καθήκον μας λοιπόν είναι διπλό: Πρώτον, να σταθούμε ενεργά δίπλα στους Τούρκους συναγωνιστές μας και να βοηθήσουμε να ακουστεί η φωνή τους που καταπνίγεται. Ταυτόχρονα όμως να καταπολεμήσουμε την απάθεια και στην Ελλάδα, να ξεκινήσουμε ένα δημοκρατικό και ειρηνικό κίνημα που θα επιβάλλει στις ελίτ το σεβασμό στη λαϊκή κυριαρχία. Ο αγώνας για δημοκρατία είναι ο μόνος δρόμος να επιτευχθεί η ειρήνη και η ευημερία και είναι ένας αγώνας που είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε μαζί με τους Τούρκους και Ευρωπαίους πολίτες. Ένα πανευρωπαϊκό κίνημα αλληλεγγύης και η ενότητας ας είναι το όπλο μας απέναντι στον αυταρχισμό.
Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ
