Δύο υποθέσεις που έχουν απασχολήσει την κοινωνία τον τελευταίο καιρό, δύο υποθέσεις που μας κάνουν να ανησυχούμε για το που βαδίζει η δημοκρατία. Μια πολύ σύντομη περιγραφή για όσους δεν γνωρίζουν:

Υπόθεση Ηριάννας Β.Λ.. Καταδίκη 13 χρόνων λόγω κοινωνικής σχέσης με κατηγορούμενο για συμμετοχή στην οργάνωση Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, που μάλιστα αθωώθηκε.Στα πρακτικά της δίκης καταγράφηκε από την έδρα το έρωτημα ”γιατί δε χωρίσατε;”
Υπόθεση Τάσου Θεοφίλου.   Η εισαγγελική πρόταση είναι ισόβια, ουσιαστικά γιατί μπορεί και να βρέθηκε DNA του σε ένα καπέλο που μπορεί και να φόραγε κάποιος σε μια ληστεία στην Πάρο. Μάρτυρας κατηγορίας είπε οτι μπορεί και να μην ήταν αυτός τελικά. (Όλα αυτά τα ”μπορεί” είναι αμφιβολίες που παραδέχτηκε το κατηγορητήριο και οι αντίστοιχοι μάρτυρες στο δικαστήριο.)
 

Οι υποθέσεις αυτές έχουν πολλά γκρίζα σημεία και φαίνεται να αποτελούν σημείο καμπής στη λειτουργία της δικαιοσύνης στη χώρα. Η ποινικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων και η μετατόπιση του βάρους της απόδειξης από τον κατήγορο στον κατηγορούμενο (περάσαμε στο ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου; ) είναι ανησυχητικά σημάδια για όλους.
Υπάρχει αυτή τη στιγμή μια δυστυχής συγκυρία ,όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά πανευρωπαϊκά.
Αφενός τα κράτη έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από παλιότερα την αστυνομία γενικότερα ως φόβητρο για τους πολίτες που αντιδρούν στις πολιτικές λιτότητας βλ. Αμβούργο . Αφετέρου συγκεκριμένες υπηρεσίες όπως η αντιτρομοκρατική λειτουργουν αυτοτροφοδοτούμενες και ανεξέλεγκτες δημιουργώντας ”επιτυχίες” για να πείθουν για την διατήρηση και πλουσιοπάροχη χρηματοδότησή τους.
Τέλος, η διάκριση των εξουσιών γίνεται όλο και πιο δύσκολη, καθώς η δικαιοσύνη φανερά πια έχει βγάλει το μαντίλι που δένει τα μάτια της.
 

Κανονικά σε μια δημοκρατία η πηγή του δικαίου είναι ο νόμος, και πηγή του νόμου είναι η κοινωνία, είτε άμεσα είτε μέσω της δημοκρατικής εκπροσώπησης(η λαϊκή κυριαρχία ως θεμέλιο του πολιτεύματος, είναι πηγή και φορέας όλων των εξουσιών, συμπεριλαμβανομένης της νομοθετικής). Εάν το δίκαιο αποσυνδεθεί από την κοινωνία και η δικαιοσύνη λειτουργεί αυθαίρετα,ή ακόμα χειρότερα, κατά παραγγελία, τότε στην πραγματικότητα σταματά να λειτουργεί και η δημοκρατία. Δεν έχει σημασία αν συμφωνούμε τις ιδέες του Τάσου η της Ηριάννας. Όταν σταματά να λειτουργεί η δημοκρατία, σταματά για όλους μας.
 
Κείμενο του Κώστα Ντάσκα, μέλους του DiEM25
Οι εικόνες είναι έργα των σκιτσογράφων George Micalef και John Antono
 
 
*Tο κείμενο δεν αντικατοπτρίζει απαραίτητα τις επίσημες απόψεις του DiEM25 ή όλων των μελών του

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ