Την Τρίτη 26 Ιουλίου, 2016, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (οι βασικοί, αλλά όχι μοναδικοί, πρωταγωνιστές της τρόικας εσωτερικού) προκάλεσε συζήτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο με σκοπό την σύγκληση εξεταστικής επιτροπής που θα με καλούσε να απολογηθώ επειδή τόλμησα να συγκρουστώ με την τρόικα ως υπουργός Οικονομικών. Η τρόικα, που είχε σκηνοθετήσει bank run πριν αναλάβω το υπουργείο, που με είχε απειλήσει με κλείσιμο τραπεζών μόλις την τρίτη ημέρα στο υπουργείο, και που έκλεισε τελικά τις τράπεζές μας στο τέλος Ιουνίου 2015, έκανε ό,τι μπορούσε και μπορεί για να μου χρεώσει αυτό που έκανε: το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls. Όπως ένας κοινός τραμπούκος, η τρόικα αποδεικνύεται εξαιρετικά πρόθυμη να κατηγορήσει τα θύματά της, να κακοποιήσει και να δυσφημήσει όποιον τολμάει να αντισταθεί στις βιαιοπραγίες της.

Η αντίδρασή μου στις κατηγορίες της τρόικα και την απειλή να βρεθώ στο εδώλιο ήταν απλή: «Κοπιάστε!, Θα σας αντιμετωπίσω σε όποιο χώρο θέλετε: σε αμφιθέατρο, σε τηλεοπτικό σταθμό, ακόμη και σε αίθουσα δικαστηρίου!» Στο τέλος βέβαια δείλιασαν και η εξεταστική δεν ψηφίστηκε καθώς ένα από τα μικρά φιλο-τροϊκανικά κόμματα απείχαν «τακτικιστικά».

Μερικές μέρες μετά, η τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού πέρασε από την επίθεση στην απεγνωσμένη άμυν καθώς είδε το φως της δημοσιότητας η έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ. Είναι μια σκληρή αξιολόγηση που δεν αφήνει χώρο αμφισβήτησης για τις χυδαίες πολιτικές και την «ένοπλη» διπλωματία που χρησιμοποίησε η τρόικα. Βάζει σε πολύ δύσκολη θέση το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Κομισιόν απαιτώντας: Είτε να αποκαταστήσουν την νομιμότητα και την «τιμή» τους, παραδεχόμενοι την κατάσταση που δημιούργησαν απολύοντας τους αξιωματούχους που φέρουν τις περισσότερες ευθύνες . Είτε να μην κάνουν τίποτα, πυροδοτώντας περαιτέρω με αυτόν τον τρόπο, την δυσαρέσκεια των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στην ΕΕ και επιταχύνοντας την αποδόμησή της.

Όσο ήμουν στο υπουργείο, διαπραγματευόμενος με τους εκπρόσωπους της τρόικας, τα φιλικά προς την τρόικα μέσα (ή, καλύτερα να πω, τα εξαρτώμενα από την τρόικα) επιχειρηματολογούσαν πως δεν είμαι κατάλληλος να κάνω αυτές τις διαπραγματεύσεις επειδή είχα τολμήσει να υπαινιχθώ πως, από το 2010 έως το 2014, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν υπέβαλαν σε δημοσιονομικό εικονικό πνιγμό (fiscal waterboarding) την Ελλάδα προκαλώντας μια μη αναγκαία Μεγάλη Ύφεση ως αποτέλεσμα της βίαιης επιβολής μακροοικονομικά σαθρών πολιτικών. Τα συστημικά μέσα ισχυρίζονταν ότι ο υπουργός Οικονομικών ενός μικρού, χρεοκοπημένου κράτους το οποίο υποβάλλεται σε δημοσιονομικό εικονικό πνιγμό από τους πανίσχυρους αξιωματούχους της τρόικα δεν δικαιούται, δημόσια ή κατ’ ιδίαν, να λέει πως το μικρό χρεοκοπημένο κράτος του υποβάλλεται σε… δημοσιονομικό εικονικό πνιγμό.

Η απάντησή μου ήταν πως είχαμε δοκιμάσει την σιωπή και την υπακοή από το 2010 έως το 2014. Το αποτέλεσμα; Απώλεια 28% του ΑΕΠ και τα σταφύλια της οργής που «…γέμιζαν και βάραιναν, βάραιναν πολύ για τον τρύγο». Άρα, είχε έρθει η ώρα να θέσουμε στην τρόικα μετριοπαθείς, λογικές αντιπροτάσεις αρνούμενοι να συνεχίσουμε να συναινούμε στις τακτικές τους που βάθαιναν το αδιέξοδο. Για αυτήν μου την στάση δεν με συγχώρεσαν ποτέ.

Έναν χρόνο αφού η τρόικα πέτυχε να επιβάλει στον Αλέξη Τσίπρα να ενδώσει, παρά την επιθυμία του 62% των Ελλήνων ψηφοφόρων, και την άμεση παραίτησή μου, το τμήμα «εσωτερικών υποθέσεων» του ΔΝΤ επιβεβαιώνει ότι η στάση μου ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, αντί για εσφαλμένη ή μη διπλωματική. Ο Ambrose Evans-Pritchard, στο άρθρο του στην βρετανική εφημερίδα Telegraph στις 29 Ιουλίου, είχε να πει τα εξής για αυτή την έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ.

«Η υπο-έκθεση για την ελληνική οδύσσεια ανέφερε ότι η χώρα υποβλήθηκε σε αδιανόητη λιτότητα, ίση με το 11% του ΑΕΠ της τα τρία πρώτα χρόνια. Αυτό υποκίνησε έναν αυτοτροφοδοτούμενο σπυροειδή κατήφορο. ‘Οσο χειρότερο γινόταν αυτό, τόσο η Ελλάδα υποβαλόταν σε περικοπές – τις οποίες ο πρώην Υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, ονόμασε «δημοσιονομικό εικονικό πνιγμό». (Παρακάτω παρατίθενται και άλλα αποσπάσματα από το άρθρο του Evans-Pritchard)

Το ερώτημα τώρα είναι: Τι γίνεται από’δω και πέρα;

• Τι νόημα έχει ένα mea culpa εάν οι πολιτικές που επιβλήθηκαν στην ελληνική κυβέρνηση είναι οι αυτές τις οποίες αναγνωρίζουν ότι έκαναν λάθος;

• Τι νόημα έχει ένα mea culpa όταν εκείνοι οι αξιωματούχοι που επέβαλαν τέτοιες καταστροφικές, απάνθρωπες πολιτικές παραμένουν στις θέσεις τους και, στην πραγματικότητα, προείχθησαν για την τεράστια… ανικανότητά τους;

Συνοπτικά, σήμερα, τώρα, άμεσα απαιτείται μια μεγάλη «συγγνώμη» προς τον ελληνικό λαό, όχι μόνο από το ΔΝΤ, αλλά επίσης από την ΕΚΤ και την Κομισιόν, των οποίων οι αξιωματούχοι ενθάρρυναν το ΔΝΤ για την δημοσιονομική πίεση προς την Ελλάδα. Αλλά ακόμα και αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να συνοδευτεί με την άμεση απόλυση τουλάχιστον τριών αξιωματούχων.

Πρώτος στη λίστα είναι ο κ. Πολ Τόμσεν, ο αρχικός υπεύθυνος του ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα του οποίου η μεγάλη αποτυχία (σύμφωνα με το ίδιο το ΔΝΤ, δεν έχει υπάρξει άλλoς υπεύθυνος προγράμματος που να επιβλέπει μία τέτοια μακροοικονομική καταστροφική) οδήγησε στην προαγωγή του ως επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ. Πολύ κοντά, στη δεύτερη θέση, είναι ο κ. Τόμας Βίζερ, πρόεδρος του EuroWorkingGroup, ο οποίος έχει πάρει μέρος σε κάθε πολιτική λιτότητας και σε κάθε «κτύπημα» κάτω από την ζώνη που είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της ελληνικής κοινωνικής οικονμίας και τα πολλαπλά πλήγματα στην εικόνα και στην αξιοπιστία της επίσημης Ευρώπης. Τους κυρίους αυτούς, πρέπει να ακολουθήσουν προς την έξοδο οι κ.κ. Ντέκλαν Κοστέλο (τα αποτυπώματα του οποίου βρίσκονται παντού στα όργανα των δημοσιονομικού εικονικού πνιγμού) και Κλάους Μαζούχ (στέλεχος της ΕΚΤ) τον οποίον γνωρίζουν καλά οι φίλοι μου στην Ιρλανδία.

Βέβαια, η απολογία και οι απολύσεις στελεχών της τρόικας δεν θα σημαίνουν τίποτα εάν δεν συνοδευτούν από μία ολοκληρωτική στροφή στις μακροοικονομικές, δημοσιονομικές και μεταρρυθμιστικές πολιτικής για την Ελλάδα και γενικότερα.

Θα συμβεί τίποτα από όλα αυτά; Ή η έκθεση του ΔΝΤ θα είναι ένα πυροτέχνημα που σύντομα θα ξεχαστεί; Οι οιωνοί δεν είναι καλοί.  Αν τίποτα από αυτά δεν συμβεί, όπως είναι πιθανόν, οι πιθανότητες της Ευρώπης να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών της θα εκμηδενιστούν.

Περισσότερα αποσπάσματα από το άρθρο του Evans-Pritchard

«Η έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ προσπερνάει την επικεφαλή και γενική διευθύντρια, την Christine Lagarde. Λογοδοτεί μονάχα στο Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου τα μέλη που προέρχονται από την Ασία και την Λατινική Αμερική είναι εμφανώς ενοχλημένοι με το τρόπο που οι εκπρόσωποι της ΕΕ χρησιμοποίησαν το Ταμείο προκειμένου να σώσουν το ευρώ και τραπεζικό σύστημά τους.»

«Ενώ οι πράξεις του Ταμείου ήταν κατανοητές στο αποκορύφωμα της κρίσης, η σκληρή αλήθεια είναι ότι το bail-out θυσίασε την Ελλάδα σε μία κίνηση «επιθετικής άμυνας» ώστε να σωθεί το ευρώ και οι τράπεζες της Ευρώπης. Η Ελλάδα υπέστη το γνωστό σοκ λιτότητας του ΔΝΤ χωρίς την σύνηθη θεραπευτική κίνηση της ελάφρυνσης του χρέους που το ΔΝΤ συνηθίζει να επιβάλει ώστε να ξαναποκτηθεί η βιωσιμότητα του χρέους μιας χώρας.»

«Υψηλόβαθμοι υπάλληλοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου παραπλάνησαν το Συμβούλιο τους (με μία σειρά από καταστρεπτικά λανθασμένες εκτιμήσεις για την Ελλάδα), λειτούργησαν ως θερμοί οπαδοί της ευρωζώνης, αγνόησαν σημάδια προειδοποίησης για την επικείμενη κρίση, και συλλογικά απέτυχαν να σεβαστούν στοιχειώδεις έννοιες της νομισματικής θεωρίας.¨

«Πολλά έγγραφα είχαν προετιμαστεί εκτός των καθιερωμένων διαδικασιών με αποτέλεσμα σημαντικά έγγραφα να μην διατίθενται στο Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης κατά την διάρκεια της έρευνας του τελευταίου.»

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ