Σύμφωνα με στοιχεία των εκπαιδευτικών συλλόγων, οι εκπαιδευτικοί έχουν μειωθεί από την αρχή της κρίσης (περίοδος 2008/09) κατά 43.829 (ποσοστό 23,6%). Οι λόγοι που επικαλέστηκαν οι κατά καιρούς κυβερνήσεις για αυτή την τεράστια μείωση γνωστοί: επιταγές μνημονίου, νυν υπέρ πάντων το πλεόνασμα, ορισμένοι μάλιστα την εντάσσουν στον περιορισμό του σπάταλου κράτους.
Τώρα, εν έτει 2017, με την ανθρωπότητα υποτίθεται να προοδεύει, πώς κάποιοι θεωρούν σπατάλη να υπάρχει επαρκής αριθμός εκπαιδευτικών; Όσοι έχουν την παραμικρή σχέση με παιδιά και έφηβους γνωρίζουν ότι όσο αυξάνεται η αναλογία εκπαιδευτικών ανα μαθητή τόσο πιθανότερο να αυξηθεί και η ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Επίσης το να αυξάνονται αντί να μειώνονται τα παιδιά που χρειάζεται να κάνουν χιλιόμετρα κάθε μέρα για να πάνε σχολείο επειδή στον τόπο τους δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί, σε ποιο αξιακό σύστημα θεωρείται πρόοδος; Αξίζει ένα δημοσιονομικό αποτέλεσμα της τάξης των 700 – 800 εκατομμυρίων (περίπου 10% του θηριώδους πλεονάσματος) μια τέτοια υποβάθμιση της εκπαίδευσης;
Αν το καλοσκεφτούμε μάλιστα, ακόμα και στο δημοσιονομικό επίπεδο, 43 χιλιάδες εργαζόμενοι συνεισφέρουν στο ΑΕΠ και βοηθούν να επιβιώσουν πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες θα καταλήξουν στο κλείσιμο και την ανεργία αν οι δυνητικοί τους πελάτες είναι άνεργοι και οριακά επιβιώνουν. Η υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας που συντελείται όμως οδηγεί στατιστικά και σε περισσότερα παιδιά που εγκαταλείπουν το σχολείο. Αυτή η κοινωνική αλλαγή προς το χειρότερο θα φανεί με πολλά πρόσωπα ακόμα περισσότερο στο μέλλον στο εργατικό δυναμικό της χώρας αλλά και στα κοινωνικά προβλήματα.
Όλα αυτά για να διατηρούνται τα υψηλά πλεονάσματα και να αποπληρώνουμε ένα μη βιώσιμο δημόσιο χρέος. Όλα αυτά για να ανακεφαλαιοποιούνται κάθε τρεις και λίγο οι χρεοκοπημένες τράπεζες με λεφτά Ελλήνων και Ευρωπαίων φορολογουμένων (25δις ευρώ*, έτσι για τη σύγκριση με τα 700-800 εκατομμύρια που θα κόστιζαν 43.000 εκπαιδευτικοί)
Όταν λοιπόν οι εκάστοτε κυβερνώντες πανηγυρίζουν για το πλεόνασμα που ξεπεράστηκε, ας μην ξεχνάμε ότι το τίμημά του, εκτός από την εξάπλωση της φτώχιας (κι εκεί ανεβήκαμε στην τρίτη θέση πίσω από Ρουμανία και Βουλγαρία) είναι η παιδεία, η υγεία και άλλες τέτοιες “πολυτέλειες”.
*Πρόκειται για «αποθεματικό ασφαλείας» όπως προβλέπεται στο 3ο Μνημόνιο (ν. 4336/15) που ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2015, προσφέροντας στήριξη στις πτωχευμένες τράπεζες της ελληνικής αγοράς.
Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ
