Η ΕΕ διαπραγματεύεται αυτή τη στιγμή μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με την Ιαπωνία πίσω από κλειστές πόρτες. Πρόκειται για την JEFTA (Japan-EU Free Trade Agreement).
Οι επικριτές παραπονούνται ότι οι Βρυξέλλες δεν έχουν μάθει τίποτε μέχρι τώρα από τη διαμάχη γύρω από τη CETA και την TTIP . Οι διαπραγματευτές συνεχίζουν να συναντώνται σε μυστικά δωμάτια με τον ίδιο τρόπο που έκαναν με τη διαμεσολάβηση της συμφωνίας ΕΕ-Καναδά και ενώ εργάζονταν ανεπιτυχώς στο TTIP.
To θέμα ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2013, όταν τα κράτη μέλη της ΕΕ έδωσαν εντολή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αρχίσει διαπραγματεύσεις με την Ιαπωνία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ιαπωνία θα ήθελαν να ανακοινώσουν φέτος ότι έχουν εισέλθει σε μια ολοκληρωμένη συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών. Μετά από μόλις τέσσερα χρόνια διαπραγματεύσεων.
Η συμφωνία, η οποία αναμένεται να υπογραφεί τις ερχόμενες εβδομάδες, επιβεβαιώνει επίσης τη δέσμευση των δύο δυνάμεων για τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση του Trump τον περασμένο μήνα.
Η υπόθεση της JEFTA αρχικά δεν συγκέντρωσε ιδιαίτερη προσοχή, καθώς οι άνθρωποι επικεντρώθηκαν στις πιο επικείμενες απειλές της TTIP, της CETA και της TISA.
Όταν η εφημερίδα Tageszeitung του Βερολίνου δημοσίευσε για πρώτη φορά εσωτερικά έγγραφα τον Μάρτιο του 2017, υπήρξε πολύ θυμός. Η διαρροή πυροδότησε τις επικρίσεις, καθώς επιβεβαιώθηκαν φόβοι σχετικά με την εκτεταμένη απελευθέρωση του εμπορίου, τις ξένες επενδυτικές διαφορές και την απελευθέρωση των δημόσιων υπηρεσιών.
Σύμφωνα με την ΕΕ το σκεπτικό είναι το εξής:
Κάθε χρόνο, οι ευρωπαϊκές εταιρείες εξάγουν ήδη περισσότερα από 58 δισεκατομμύρια ευρώ αγαθά και 28 δις ευρώ υπηρεσίες προς την Ιαπωνία.
Αλλά αντιμετωπίζουν εμπορικούς φραγμούς κατά την εξαγωγή σε αυτή τη χώρα. Τους είναι λοιπόν δύσκολο να είναι ανταγωνιστικές.
Η ΕΕ επιθυμεί να συνάψει εμπορική συμφωνία με την Ιαπωνία για να:
-υπάρξει άρση αυτών των εμποδίων
-συμβάλει στον καθορισμό των κανόνων του διεθνούς εμπορίου
-στείλει ένα ισχυρό μήνυμα ότι οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες στον κόσμο απορρίπτουν τον προστατευτισμό.
Παράλληλα, η ΕΕ διαπραγματεύεται επίσης μια συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας με την Ιαπωνία.
O υπουργός Εξωτερικών της Ιαπωνίας, Fumio Kishida, επικαλέστηκε την Πέμπτη 22 Ιουνίου, μια πιθανή υπογραφή στο περιθώριο της συνόδου της G20, το Σαββατοκύριακο 7 και 8 Ιουλίου στο Αμβούργο. Η Cecilia Malmström, η Ευρωπαία Επίτροπος για το Εμπόριο, τη Δευτέρα, 26 Ιουνίου, είπε πως είναι «διαθέσιμη» για να πάει «μέσα σε μια εβδομάδα» στην Ιαπωνία, προκειμένου να υπογράψει τη συμφωνία, αλλά παραμένει επιφυλακτική. «Το περιεχόμενο είναι πιο σημαντικό από την ταχύτητα,» πρόσθεσε η Σουηδή.
Τα τελευταία θέματα των διαφορών σχετίζονται με τη φορολογία των αυτοκινήτων και των γαλακτοκομικών προϊόντων. Η Ευρώπη θα ήθελε να δει τους πολύ υψηλούς δασμούς στη μοτσαρέλα (Mozzarella) ή στο καμαμπέρ (camembert) να μειώνονται. Η Ιαπωνία αρνείται να το κάνει κάτω από την πίεση ενός γεωργικού τομέα που βρίσκεται σε κρίση, καθώς φοβάται την μαζική εισροή κρέατος ή παραγώγων γάλακτος “made in Europe”. Το Τόκιο αναμφίβολα δε θα υποχωρήσει παρά μόνο ως αντάλλαγμα μια φορολογική απαλλαγή για τα αυτοκίνητα Toyota ή Honda που εισάγονται στην Ευρώπη, κάτι το οποίο προκαλεί αντιδράσεις στη Γερμανία.
Μέσα σε όλα αυτά ένα ακόμα στοιχείο ήρθε να χαλάσει την καλή ατμόσφαιρα. Την Παρασκευή 23 Ιουνίου η ολλανδική Greenpeace δημοσίευσε 205 σελίδες εγγράφων των διαπραγματεύσεων. Τα έγγραφα αυτά αποκαλύπτουν για ακόμα μία φορά την παταγώδη αποτυχία της Ε.Ε, μέσω των εμπορικών συμφωνιών που υπογράφει, για την προώθηση της διαφάνειας καθώς επίσης και για υψηλά πρότυπα περιβαλλοντικής προστασίας. Ζητήματα όπως το εμπόριο παράνομης ξυλείας, η φαλαινοθηρία, θέματα βιώσιμης ανάπτυξης, εργασιακά δικαιώματα, προστασία των τροφίμων είναι θέματα που “καίνε”.
Οι ευρωπαίοι διαπραγματευτές, επίσης, έχουν διαφορετική γνώμη με τους Ιάπωνες όσον αφορά στο θέμα του μηχανισμού για τη διαιτησία των διαφορών μεταξύ των επιχειρήσεων και των κρατών που υποτίθεται ότι πρέπει να συμπεριληφθούν στη συμφωνία. Οι Βρυξέλλες θέλουν να επιβάλουν έναν, με περισσότερους ανεξάρτητους δικαστές, ο οποίος προστέθηκε στη CETA, τη συμφωνία με τον Καναδά (εν αναμονή της επικύρωσης στην ΕΕ).
Η καγκελάριος Angela Merkel θέλει να πετύχει την αποδοχή της JEFTA. Με το ένα τρίτο της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής να πραγματοποιείται στην Ιαπωνία και την ΕΕ , οι πολυεθνικές εταιρείες βλέπουν μία μοναδική ευκαιρία για να αποκτήσουν περισσότερα κέρδη και φυσικά εξουσία.
Tι κάνουμε εμείς για αυτό; Μας αφορά; Μπορούμε να αντιδράσουμε ή είναι ήδη πολύ αργά;
Κωνσταντίνα Χατζίνα – Μέλος του DiEM25 Αίγινα1dsc
Κοινωνιολόγος-MSc Art Cultural Manager
Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ
