Ο αγώνας του Πολυτεχνείου, σε πείσμα των καιρών, παραμένει ζωντανός, επίκαιρος και αδικαίωτος.
Το Πολυτεχνείο είναι η ζωντανή μνήμη ενός λαού που γράφει τη δική του ιστορία, που φωνάζει Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία με τη δική του φωνή, που θέλει να πάρει τη μοίρα στα δικά του χέρια.
Το Πολυτεχνείο είναι η ζωντανή μνήμη ενός λαού που γράφει τη δική του ιστορία, που φωνάζει Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία με τη δική του φωνή, που θέλει να πάρει τη μοίρα στα δικά του χέρια.
“Μεταξύ των φονευθέντων , είναι ο Διομήδης Κομνηνός, ετών 17, με βεβαρυμένον παρελθόν”.
Εφημερίδες – από επίσημη ανακοίνωση
Βεβαίως,
είχε βεβαρυμένο παρελθόν ο Διομήδης.
Πέντε χρονών, στους ώμους του πατέρα του
φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο,
δέκα χρονών, ξυπόλυτος,
με μια φέτα ψωμί στην τσέπη,
βάδιζε στην πορεία της ειρήνης,
στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία.
Στα δέκα επτά
μ’ένα πλακάτ στο χέρι:
ψωμί – παιδεία – ελευθερία”.
ποίημα του Δημήτρη Ραβάνη Ρεντή
Το παρελθόν του λαού μας είναι σίγουρα βεβαρυμένο. Ας φανούμε αντάξιοί του. Ας προσθέσουμε κι άλλες σελίδες δημοκρατικών αγώνων στο κατηγορητήριο του αυταρχισμού και της υποτέλειας εναντίον μας. Μέχρι τη δικαίωση.
Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ
