Στο ήδη βανδαλισμένο τοπίο της Αττικής, η περιφερειακή αρχή, φαίνεται αποφασισμένη να καταφέρει ένα ακόμα βαρύ και μη αναστρέψιμο πλήγμα. Σχέδια για τον εγκιβωτισμό των τελευταίων ζωντανών ρεμάτων (της Πικροδάφνης, του Ποδονίφτη, του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας), με το πρόσχημα της αντιπλημμυρικής προστασίας και βασισμένα σε πρόχειρες, λανθασμένες, ανεπαρκείς και συνολικά μάλλον ύποπτες μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, προωθούνται με επιμονή, παρά την έντονη και εξαιρετικά τεκμηριωμένη αντίδραση τοπικών κινημάτων οι οποίες καταδεικνύουν ότι τα προωθούμενα έργα είναι:
και ατελέσφορα (αφού σε μεγάλο βαθμό επιχειρούνται σε σημείο που ο πλημμυρικός κίνδυνος είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος)
και καταστροφικά (γιατί εξαφανίζουν τις οάσεις πρασίνου που βρίσκονται στα πρανή των ρεμάτων αυτών, με όλα τα είδη χλωρίδας και πανίδας που αναπτύσσονται εκεί),
και μη αναστρέψιμα και εξαιρετικά δαπανηρά.
Την τελευταία εβδομάδα προστέθηκε στον παραπάνω κατάλογο, ένα από τα τμήματα του Κηφισού που έχουν μέχρι στιγμής διασωθεί από την γενικότερη τάση τσιμεντοποίησης η οποία οδήγησε τις τελευταίες δεκαετίες στην πλήρη υπογειοποίηση το μεγαλύτερο μέρος του. Το συγκεκριμένο έργο μάλιστα, εξαιρέθηκε παντελώς από περιβαλλοντική αδειοδότηση, παρότι γίνεται σε προστατευόμενη περιοχή! Προφανώς για να αποφευχθούν οι ΄μπελάδες’ και οι καθυστερήσεις’ στους οποίους μπαίνει η περιφερειακή αρχή με τις ποικίλες δεσμεύσεις που συνεπάγονται οι αδειοδοτήσεις, ή και τον κίνδυνο οριστικής απαγόρευσής του.
Τα ρέματα του λεκανοπεδίου, δεν είναι αιτίες πλημμυρών. Οι ανόητες παρεμβάσεις σε αυτά είναι. Η λογικής της διαχείρισής τους πρέπει να ακολουθήσει την αντίστροφη κατεύθυνση εκείνης που ακολούθησε για δεκαετίες με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Το νερό πάντα βρίσκει το δρόμο του και είναι καιρός να βρούμε κι εμείς τον δικό μας. Το τοπίο της Αττικής είναι ήδη εξαιρετικά επιβαρυμένο. Το κλίμα της μετά από την λαίλαπα των καταστροφικών ανθρωπογενών παρεμβάσεων των τελευταίων τριών δεκαετιών σε ποτάμια, βουνά, δάση, ελεύθερα εδάφη, έχει ήδη χάσει μεγάλο μέρος των χαρισμάτων του, με την βαθμιαία εξαφάνιση όλων των πνευμόνων και διόδων του νερού και του αέρα.
Για την διαχείριση των ρεμάτων υπάρχουν οι σύγχρονες αρχές της οικομηχανικής που στηρίζονται στην ακριβώς αντίθετη λογική από αυτήν που επιθυμεί να επιβάλλει αυτή τη στιγμή η Περιφερειακή Αρχή Αττικής. Τα ρέματα είναι πηγή ζωής και η διαχείρισή τους πρέπει να έχει στόχο την προστασία τους, την ανάδειξή τους και την αξιοποίηση των δυνατοτήτων τους να βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής μας.
Η κλιματική αλλαγή εντείνει την ανάγκη σεβασμού στις φυσικές ροές των νερών, που δημιουργούν ένα αναντικατάστατο δίκτυο προστασίας σε περιπτώσεις πλημμυρών και διατηρούν και μεταφέρουν την πνοή του ανέμου όταν οι θερμοκρασίες γίνονται αποπνικτικές. Η διεθνής τάση είναι στην κατεύθυνση της αποκάλυψης ακόμα και ήδη οριστικά ‘θαμμένων’ ποταμών και ρεμάτων. Δεν είναι δυνατόν στην Αττική, σήμερα, να επιλέγουμε να πληρώσουμε αδρά για να ολοκληρώσουμε αντί να αντιστρέψουμε τις προηγούμενες καταστροφές.
Καταγγέλλουμε τα απαράδεκτα σχέδια και μεθοδεύσεις της Περιφέρειας Αττικής. Στηρίζουμε τις κινήσεις πολιτών που αγωνίζονται για την προστασία των ρεμάτων. Ελπίζουμε να αποτραπεί ο παραλογισμός όσο είναι ακόμα καιρός.
της Τόνιας Παντελαίου, μέλους DiEM25
Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ
