Την ώρα που δημοσιογράφοι πραγματοποιούν την απεργία πείνας έξω από την ΕΣΗΕΑ με αίτημα τη διάσωση του Ενιαίου Δημοσιογραφικού Οργανισμού Επικουρικής Ασφάλισης-Περίθαλψης (ΕΔΟΕΑΠ), η κυβέρνηση συνεχίζει στο γνώριμο μοτίβο της αδιαφορίας, παρακολουθώντας άπραγη την κατάρρευση του Ταμείου και μην επιβάλλοντας την πληρωμή εργοδοτικών εισφορών από τους μηντιάρχες ως μόνη βιώσιμη λύση για τη διάσωση του ΕΔΟΕΑΠ, μετά την κατάργηση του αγγελιοσήμου.
Την ίδια στιγμή, ο ηρωικός αγώνας των δημοσιογράφων για την εξασφάλιση -μεταξύ άλλων- ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, έχει περάσει απαρατήρητος ακόμη και από μερίδα των ΜΜΕ, καθώς φυσικά οι ιδιοκτήτες τους δεν θέλουν να πληρώσουν -εφαρμόζοντας την πρόταση της ΕΣΗΕΑ για τη διάσωση του Ταμείου- αλλά να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμια στα οποία είχαν συνηθίσει εδώ και δεκαετίες.
Όχι βέβαια πως και στην ΕΣΗΕΑ αξίζει κάποιο παράσημο αγωνιστικότητας και αλληλεγγύης. Αποκομμένη εδώ και δεκαετίες από την υπόλοιπη κοινωνία και εφαρμόζοντας διαχωρισμούς ακόμη και μεταξύ των δημοσιογράφων, καθώς για χρόνια αρνούταν να κάνει δεκτούς τους «πληβείους» των sites, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα που η ανάγκη για πολύτιμες εισφορές προς τον ΕΔΟΕΑΠ υποχρέωσε την ηγεσία της Ένωσης να αποδεχτεί την ένταξη τους, έχει συνηθίσει να ζητά και να λαμβάνει προνομιακή στήριξη από την κεντρική εξουσία, αδιαφορώντας εκκωφαντικά για την υπόλοιπη κοινωνία.
Καθώς, λοιπόν, η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ εφαρμόζει έμπρακτα τη θατσερική αντίληψη περί μη ύπαρξης κοινωνίας και έχοντας καλομάθει από την προνομιακή συνδιαλλαγή με την κυβέρνηση, οι δημοσιογράφοι οφείλουν να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις λογικές και να βρεθούν σε όσμωση και επαφή με την υπόλοιπη κοινωνία. Χωρίς να ζητούν τίποτα λιγότερο από την παροχή του αυτονόητου δικαιώματος σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να αντιπαλέψουν τη λογική της κατάτμησης και των συντεχνιακών προνομίων, μια λογική που το σάπιο μεταπολιτευτικό κατεστημένο εφάρμοζε για δεκαετίες. Στις σημερινές συνθήκες της μνημονιακής λαίλαπας και της κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων προταγμάτων, το DiEM25 προβάλλει ως απάντηση την αλληλεγγύη και τη συλλογική αντιμετώπιση της εξαθλίωσης που το κατεστημένο επιβάλλει και καλεί τους δημοσιογράφους να πράξουν το ίδιο. Είτε όλοι μαζί θα βυθιστούμε, είτε όλοι μαζί θα επιπλεύσουμε, κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος.
ΥΓ. Ως ελάχιστο δείγμα συμπαράστασης στον αγώνα των δημοσιογράφων, εδώ συλλέγονται υπογραφές υπέρ των δίκαιων αιτημάτων των απεργών πείνας.
Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ
