Tις τελευταίες μέρες, ο Δυτικός κόσμος γίνεται μάρτυρας, μέσα από τη ειδησεογραφική οδό αλλά και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, μιάς (ακόμα) βίαιης έξαρσης στο Συριακό δράμα, αυτής της χαίνουσας πληγής στη διαρκώς νοσούσα περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Εν μέσω της κινούμενης άμμου συμφερόντων, κυνικών συμμαχιών και γεωπολιτικών υπολογισμών, ο άμαχος πληθυσμός της σπαρασσόμενης χώρας υφίσταται μία διπλή ύβρη: Το να σκοτώνεται στο διάβα δυνάμεων που δεν μπορεί να ελέγξει και αρκετές φορές ούτε καν να γνωρίζει, και τη διπλή ύβρη η εικόνα τους να περιφέρεται σαν μέσο επηρεασμού, εντυπωσιασμού και κυνικής προπαγάνδας, κάθε φορά που η μακρά χείρα του Ιμπεριαλισμού, τα MME, θέλουν να στρέψουν την προσοχή και τις εντυπώσεις στη Σφαγή της Αρεσκείας τους, συσκοτίζοντας ή παραπλανώντας για το συνεχές της κόλασης, όπου τα νεκρά σώματα συνεχίζουν να συσωρεύονται, αόρατα από τις οθόνες όταν αυτό δεν εξυπηρετεί την επόμενη κίνηση στο μακάβριο σκάκι.
Από το 2011, που ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία, μέχρι σήμερα, διεθνείς παρατηρητές και οργανώσεις μιλάνε για απεχθές έγκλημα, αλλά για κάποιους λόγους αυτό το έγκλημα και συνεχίζεται και πουλάει, όπλα και γεωπολιτική ισχύ.
Μοιάζει πλέον τόσο τραγικά μοιραίο  να εξαφανίζεται μια ολόκληρη χώρα και τα παιδιά της-θύματα, να κυκλοφορούν ως viral posts νεκρά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, νεκρά από τα αεροπορικά πλήγματα, ζωντανά-νεκρά ανάμεσα στα χαλάσματα, από το ορατό χέρι του ιμπεριαλισμού που δεν διστάζει να χρησιμοποιεί όλα τα μέσα, από τους τζιχαντιστές, την ISIS, μέχρι τα νεκρά παιδιά, τραγικά αποτελέσματα των πολιτικών του.
Ο άμαχος πληθυσμός σερβίρεται αβίαστα στους φούρνους  των σύγχρονων κρεματόριων με τα  καλά δοκιμασμένα από το 2011, και αποτελεσματικά μέσα  εξόντωσης. Τα  νεκρά παιδιά είναι γεγονός, όπως γεγονός είναι και τα ζωντανά- νεκρά παιδιά, οι εικόνες των οποίων από τη μια μας θυμίζουν ότι είμαστε ανίκανοι να προασπιστούμε ό,τι πιο καθαρό διαθέτει το ανθρώπινο είδος αλλά από την άλλη, πόσο η χρήση των θυμάτων μπορεί να λειτουργήσει ως τραγικό άλλοθι για λογαριασμό των σωτήρων που θα καραδοκούν να μοιράσουν τα εδάφη της χώρας που διαλύουν. .
Όπως και να έχει κάποια από τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι τα εξής:
α) Χωρίς θύματα και ειδικά παιδιά, είναι αδύνατον να λειτουργήσει η καπιταλιστική διεθνής αγορά, στη συγκεκριμένη περίπτωση.
β) Χωρίς σωτήρες δεν ολοκληρώνεται το ιμπεριαλιστικό σχέδιο
Ας επαναπροσδιορίσουμε σε ποιο βαθμό έχουμε δουλέψει ώστε εν έτη 2018  να μην μπορούμε να ενεργοποιήσουμε το ελάχιστο, δηλαδή την άμεση ενεργοποίηση μηχανισμών  για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του άμαχου πληθυσμού.

της Χρύσας Αριάδνης Κουσελά, μέλους Εθνικού Συμβουλίου DiEM25 Ελλάδας 

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ