Τον Ιανουάριο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ σχημάτισε κυβέρνηση με την εντολή να βγάλει τη χώρα από το καθεστώς της αποικίας (ή φυλακής) χρέους – να απορρίψει την μετακύλιση νέων υπέρογκων δανείων που προστίθενται σε ένα ήδη μη βιώσιμο χρέος υπό τους όρους (α) της διαρκούς λιτότητας, (β) των σκληρών ταξικών πολιτικών, (γ) της εσωτερικής υποτίμησης και (δ) του αποικιακού χαρακτήρα των επιβαλλόμενων από τους δανειστές ιδιωτικοποιήσεων.
 
Έξι μήνες μετά, το βράδυ της 5ης Ιουλίου του 2015, ο πρωθυπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, και το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που δεν αποχώρησε από εκείνη την κυβέρνηση, αγνόησαν επιδεικτικά το ΟΧΙ του 62% του ελληνικού λαού στην τρόικα συνθηκολογώντας σε όλα αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτηκε να μην αποδεχθεί. Ο πρωθυπουργός που εκλέχτηκε στη βάση του προτάγματος «όχι όλα για το ευρώ» πέρασε στο νέο αφήγημα «όλα για το ευρώ», επικαλούμενος την απειλή της τρόικας ότι η μη συνθηκολόγηση θα έφερνε την αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ.
 
Η ανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ του Ιανουαρίου του 2015 ότι:
 
(α) δεν θέλουμε Grexit, αλλά
(β) φοβόμαστε λιγότερο το Grexit από την συνέχιση της χρεο-δουλοπαροικίας μας
 
έδωσε την θέση του στο αφήγημα των προηγούμενων κυβερνήσεων της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ – ότι δηλαδή:
 
(1) το Grexit είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στη χώρα,
(2) η μη υπογραφή της νέας δανειακής συμφωνίας που υπαγόρευσε η τρόικα θα έφερνε με 100% σιγουριά το Grexit, και άρα
(3) η συνθηκολόγηση ήταν μονόδρομος – η μοναδική εναλλακτική – η ΤΙΝΑ (there is no alternative).
 
Από μακροοικονομικής πλευράς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε στην πιο τερατώδη, για Αριστερά, ακροβασία: Ενώ εκλέχτηκε, αρχικά, πείθωντας τον ελληνικό λαό ότι για να έρθει η πραγματική ανάκαμψη πρέπει πρώτα να καταργηθεί η λιτότητα, ενστερνίστηκε την θεωρία της Δεξιάς (δηλαδή της κυβέρνησης της ΝΔ) ότι πρώτα θα έρθει η ανάκαμψη έτσι ώστε να φέρει το τέλος της λιτότητας!
 
Αυτές οι ρητορικές και θεωρητικές ακροβασίες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που στόχο έχουν να δικαιολογήσουν την συνθηκολόγησή τους, αποτελούν έγκλημα εναντίον της Αριστεράς πανευρωπαϊκά. Όταν κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ισχυρίζεται ότι η σκληρή λιτότητα  είναι συμβατή με την έξοδο από την κρίση και την ανάκαμψη, ο Σόιμπλε και οι αρχιτέκτονες της πανευρωπαϊκής λιτότητας κάνουν πάρτυ. Πράγματι, δεν μπορεί κανείς να κάνει μεγαλύτερο δώρο στους υπέρμαχους της λιτότητας από το θέαμα μιας κυβέρνησης της (υποτίθεται) Ριζοσπαστικής Αριστεράς η οποία, όχι μόνο εφαρμόζει την λιτότητα και το δόγμα της ΤΙΝΑ, αλλά και ισχυρίζεται ότι η λιτότητα και οι υπόλοιπες πολιτικές της τρόικας θα φέρουν την ανάκαμψη και θα τερματίσουν την κρίση!
 
Ας ρίξουμε όμως και μια γρήγορη ματιά σε αυτές τις πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από την ώρα της συνθηκολόγησης έως σήμερα:
 

• Αύξηση του ΦΠΑ σε πληθώρα αγαθών πρώτης ανάγκης από το 13% στο 24% (του πιο ταξικού φόρου)  
• Πλήρης κατάργηση από το 2018 του μικρού βοηθήματος (το λεγόμενο ΕΚΑΣ, των 100 περίπου ευρώ) στους φτωχότερους των Ελλήνων συνταξιούχων
• Μείωση του αφορολόγητου ορίου οικογενειακού εισοδήματος, που θα πέσει στα 5685 ευρώ ετησίως μέχρι το 2020
• Διατήρηση του φόρου ακινήτου ακόμα και για σπίτια που δεν κατοικούνται, ακόμα και για ιδιοκτήτες που δεν έχουν κανένα εισόδημα
• Μεγάλες αυξήσεις των εισφορών στα συνταξιοδοτικά ταμεία την ώρα που οι συντάξεις μειώνονται για όλους σχεδόν τους συνταξιούχους
• Αύξηση του φορολογικού συντελεστή των μικρών επιχειρήσεων από 26% σε 29%
• Προκαταβολή φόρου των μικρών επιχειρήσεων στο… 100% της πρόβλεψης των κερδών της επόμενης χρονιάς
• Προκαταβολή 100% του φόρου της επόμενης χρονιάς ακόμα και για φτωχούς μισθωτούς που δουλεύουν χωρίς καμία εξασφάλιση, χωρίς ελάχιστες ώρες εργασίας (zero hours contracts), και οι οποίοι παρέχουν την εργασία τους ως… προμηθευτές (δηλαδή σαν να ήταν υδραυλικοί)
• Εκκίνηση της διαδικασίας εξώσεων των ιδιοκτητών οικιών και μικρών καταστημάτων (χωρίς καμία προστασία της κύριας κατοικίας), καθώς και των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών (έτσι ώστε να μην αποτρέπονται τα κινήματα διαμαρτυρίας εναντίον των εξώσεων και των πλειστηριασμών)
• Τέθηκαν εκτός νόμου όλες οι απεργίες, εκτός κι αν στην συνέλευση των συνδικάτων που την αποφασίσουν συμμετάσχουν τουλάχιστον το 1/2 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών τους (από το 1/5 που ίσχυε πριν) – κι αυτό σε μια χώρα όπου το το 33% των εργαζομένων αμείβεται με 390 ευρώ τον μήνα μικτά!
• Σκανδαλώδεις ιδιωτικοποιήσεις-ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Π.χ.:
  • πώληση 67% του λιμανιού του Πειραιά υπό όρους ιδιαίτερα δυσμενείς σε σχέση με αυτούς που διαπραγματεύτηκε το ελληνικό υπουργείο οικονομικών με τον ίδιο αγοραστή τον Απρίλιο του 2015
  • πώληση 14 περιφερειακών αεροδρομίων σε γερμανική κρατική εταιρεία προς το ευτελές ποσό των 1,2 δις ευρώ – χωρίς η γερμανική εταιρεία να βάλει ούτε ένα δικό της ευρώ, αλλά δανειζόμενη από τις χρεοκοπημένες ελληνικές τράπεζες τις οποίες ενίσχυσαν οι έλληνες φορολογούμενοι (!)
  • πώληση του μεγαλύτερου και πιο προνομιακού μητροπολιτικού οικοπέδου της Μεσογείου (το παλαιό αεροδρόμιο της Αθήνας, το οποίο βρίσκεται πάνω σε όμορφη παραλία εν μέσω της Αθήνας) προς 140€ το τετραγωνικό μέτρο, με παράλληλες δεσμεύσεις του Δημοσίου για έργα ύψους 1,5 δις ευρώ υπέρ του αγοραστή (!)
  • πώληση του 24% του Δικτύου Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, στην κινεζική State Grid προς 320 εκατομμύρια ευρώ
  • πώληση των ελληνικών σιδηροδρόμων για το εξευτελιστικό ποσό των 45 εκατομμυρίων ευρώ στην Ιταλική Ferrovie χωρίς καμία δέσμευση της τελευταίας για τις τεράστιες επενδύσεις που έχει ανάγκη το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο
  • πώληση του 67% του Λιμένα Θεσσαλονίκης προς 232 εκατομμύρια ευρώ χωρίς καμία δέσμευση για το επίπεδο των επενδύσεων που θα κάνει ο αγοραστής

 
Περαιτέρω, εντός του 2018, η κυβέρνηση δρομολογεί τις εξής ιδιωτικοποιήσεις-ξεπούλημα:
 

• τμήματα της δημόσιας επιχείρησης παραγωγής ενέργειας (ΔΕΗ), με παραχώρηση στους ιδιώτες των πιο «βρώμικων» εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (τα οποία καίνε λιγνίτη) – χωρίς χωρίς καμία δέσμευση των αγοραστών για επενδύσεις σε πράσινες μορφές ενέργειας
• τις μετοχές του κράτους στο αεροδρόμιο «Ελ.Βενιζέλος» της Αθήνας
• την κρατική εταιρεία αερίου (ΔΕΣΦΑ)
• δημόσιες εκτάσεις για τουριστική εκμετάλλευση όπως η Αφάντου στη Ρόδο
• το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης
• νέες άδειες για καζίνο σε ιδιώτες  

 
Πέραν αυτών των αντικοινωνικών οικονομικών μέτρων, η στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ επεκτείνεται, δυστυχώς, σε άλλες διαστάσεις οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για συνθηκολόγηση σε όλα τα μέτωπα. Ας αναφέρουμε δύο από αυτές:
1) Η συν-υπογραφή από την ελληνική κυβέρνηση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας η οποία βασίζεται στο σκεπτικό της δωροδοκίας της Τουρκίας (με αρκετά δις ευρώ) ώστε να επιτρέπει στην ΕΕ να παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες περί προσφύγων. Επιπλέον, στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ:
(α) απελαύνει συστηματικά πρόσφυγες που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της εκτέλεσης ή καταδίωξης στις χώρες τους, και
(β) τους διατηρεί υπό απάνθρωπες συνθήκες σε στρατόπεδα (hot spots) που αποτελούν ντροπή για την Ευρώπη γενικότερα και για την Ευρωπαϊκή Αριστερά πιο συγκεκριμένα.
2) Η κατάργηση του κινηματικού και αδέσμευτου χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται από την επιχείρηση που          βρίσκεται εν εξελίξει, από στελέχη της κυβέρνησης, να στήσουν ένα νέο ολιγαρχικό σκηνικό στον χώρο των              Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, μοιράζοντας τηλεοπτικές άδειες και πριμοδοτώντας πτωχευμένες εφημερίδες  συμφερόντων που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ.
 
Συμπερασματικά, το αφήγημα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ (ότι παραμένει αριστερό, προοδευτικό κόμμα το οποίο, όμως, αναγκάστηκε να κάνει «υπεύθυνες» υποχωρήσεις μπροστά σε μια σιδηρόφρακτη τρόικα) κρύβει μια διαφορετική πραγματικότητα: Μια αριστερή κυβέρνηση που εκλέχτηκε για να δείξει ότι υπάρχει εναλλακτική στην λιτότητα και στην ασυδοσία της ολιγαρχίας, λειτουργεί ως ο μεγαλύτερος προπαγανδιστής της ΤΙΝΑ και της ασύδοτης ολιγαρχίας.
 

Αλέξης Σμυρλής, μέλος DiEM25

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ