Η λογική του να οδηγώ τον πλανήτη προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, (έχοντας τη δύναμη γι αυτό, αφού τα πάντα συνδέονται με το δολάριο), δηλαδή την «παγκοσμιοποίηση» μέσω της κατάργησης των δασμών και εν συνεχεία να περνάω στην αντίπερα όχθη, προκειμένου να έχω το πλεονέκτημα, είναι γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων.
Η συγκεκριμένη επιβολή δασμών όμως, τη δεδομένη χρονική περίοδο, δηλαδή «ο Προστατευτισμός» στις εισαγωγές αλουμινίου και χάλυβα από τις ΗΠΑ, δημιουργώντας και πάλι αναταράξεις στα χρηματιστήρια παγκοσμίως, είναι η αρχή της υποχώρησης-παραδοχής των ΗΠΑ πως τα νήματα του διεθνούς εμπορίου των επόμενων δεκαετιών, υπό
οποιαδήποτε μορφή, θα κινεί πλέον η Κίνα.
Η Ευρώπη αυτό που πρέπει να κάνει είναι να πάψει να εθελοτυφλεί και να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα και ειλικρίνεια τα εσωτερικά της προβλήματα και τις προκλήσεις του μέλλοντος που έρχονται από Ασία, για να μπορέσει να βγει αλώβητη από την αναδιαμόρφωση των συνθηκών και των συσχετισμών δυνάμεων, που υλοποιούνται αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, προκειμένου να αποφύγει εκ νέου κρίσεις μεγάλης κλίμακας. Η λύση πρέπει να δοθεί συνολικά από την ΕΕ προς όφελος της ΕΕ και όχι της Γερμανίας, Γαλλίας και κάθε κράτους ξεχωριστά, προφασιζόμενη για άλλη μια φορά πως η επιβίωση της Ένωσης εξαρτάται από τις “υπερχρεομένες” ισχυρές οικονομίες της Ευρώπης και μόνο.
 

του Δημήτρη Λιάπη, διεθνολόγου, μέλους DiEM25

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ