Μιλώντας με δυο φίλους, η κουβέντα πήγε στις συντεντρώσεις του Συντάγματατος, στους Αγανακτισμένους, και συνειδητοποίησα πως πέρασαν ήδη εφτά χρόνια από τότε και ακριβώς έξι από τις διαδηλώσεις του Φλεβάρη του 2012 εναντίον του δεύτερου μνημονίου της κυβέρνησης ενός κάποιου Παπαδήμου (τον θυμάστε άραγε;;).
Οι Αγανακτισμένοι ήταν πλήθος, πολύ κόσμος. Τι ήταν όμως αυτός ο κόσμος; Πολιτικά μιλώντας. Γενικά εγώ θα πω ότι ήξερε τι ΔΕΝ ήθελε, αλλά όχι ΤΙ ήθελε. Δεν ήθελε αυτό που ενστικτωδώς ένιωθε ότι ερχόταν: η υποβάθμιση του βιοτικού του επιπέδου, (αυτό σημαίνει «μνημόνιο» στη ψυχή του Έλληνα και των υπόλοιπων Ευρωπαίων).
Μετά από τόσα χρόνια έχουμε τα δεδομένα στα χέρια μας για να δούμε που κατέληξαν οι Αγανακτισμένοι: τα εκλογικά αποτελέσματα, που ερμηνεύω γενικά ως εξής: κεφαλαιοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η λάιτ αριστερά, και η άκρα δεξιά, αρχικά το ΛΑΟΣ , μετέπειτα η ναζιστική Χρυσή Αυγή και δυστυχώς η ιδιώτευση, δεν θα χαϊδέψω αυτιά, (κυρίως του εαυτού μου). Προσωπικά ιδιώτευσα, στην κάλπη έριχνα ΚΚΕ, γνωρίζοντας τις μεσσιανικές του ρίζες: “όταν ωριμάσουν οι συνθήκες”. Και αν τους πεις “ώριμες είναι, γιατί δεν γίνεται η επανάσταση” το πολύ-πολύ να ψελλίσουν τη μπαρούφα: “ναι συμφωνώ, ώριμες είναι, μπορεί κι αύριο να γίνει η επανάσταση”, κυριολεκτικά σαν τη δευτέρα παρουσία δηλαδή! Μα καλά μέχρι Γκράμσι δεν τους επιτρέπει να φτάσουν το κόμμα; Τους τον απαγορεύει; Δεν μπορούν να σκεφτούν πως η επανάσταση είναι μια διεργασία κυρίως ιδεολογική; Και η κυρίαρχη ιδεολογία, αυτή που ηγεμονεύει είναι της ιδιώτευσης. Άτομα που θεωρούν την εξουσία απροσπέλαστη.
Σας περιέγραψα μια πραγματική συζήτηση πριν μερικές μέρες στη βροχερή Καλαμάτα με στέλεχος του ΚΚΕ της πόλης. “Κάποια στιγμή θα γίνει η επανάσταση”. Τι διαφορά έχει από έναν θρησκόληπτο άραγε; Θες επανάσταση; Οργάνωσέ την να ρίξεις το καθεστώς, όχι να φυλάς το Κοινοβούλιο! Αλλά αυτό ψήφιζα, μας λέει ακριβώς τι θα γίνει, δηλαδή υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου προς όφελος του Κεφαλαίου, του ντόπιου ολιγαρχικού και του βαθέως Ευρωπαϊκού, που περιφερειακά εντάσσεται. Δικαιωνόμαστε, όλα καλά και ο μήνας έχει εννιά…
Η λάιτ αριστερά την έκανε γυριστή κυριολεκτικά στους ψηφοφόρους της, (δικαιώνοντας και το ΚΚΕ, χαχαχα), κάνοντας την ΤΙΝΑ μονόδρομο και «εξ αριστερών». Πιο μνημονιακή κυβέρνηση από απόψεως ταχύτητας κλεισίματος των αξιολογήσεων και εφαρμογής των μέτρων, δεν έχει υπάρξει! Είναι οι καλύτεροι στα μνημόνια, πως να το κάνουμε; Ξεπουλάνε τη ΔΕΗ, το νερό, ιδιωτικοποιούν τα πάντα, δέχονται τερατώδεις στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων, θα κόψουν κατά 14% μεσοσταθμικά τις συντάξεις από την 1/1/2019, θα πάνε το αφορολόγητο στα τάρταρα και δεν κουνιέται φύλλο! Αποστράγγισαν το λαό από ελπίδα. (Ας ευλογήσω τα γένια μου, το είχα προβλέψει κι εγώ πριν εκλεγούν τον Γενάρη του 2015).
Επίσης μάθαμε ότι έχουμε τετρακόσιες με πεντακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρους ναζιστών στη χώρα. Ανατριχιαστικό πραγματικά. Οι ναζί ψαρεύουν στα θολά νερά εκείνων που στρέφονται στον βαθύ, οπισθοδρομικό συντηρητισμό ως απάντηση στην Κρίση (κάτι που συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, καθώς όλοι βλέπουν πως κι εκείνων το βιοτικό επίπεδο μπορεί να υποβαθμιστεί περαιτέρω) και σαγηνεύονται από τις εθνικιστικές κορώνες. Οι δεξιοί έχουν κεντράρει το pool και ψαρεύουν κι αυτοί εκεί, δεν είναι τυχαία ο Γεωργιάδης αντιπρόεδρος της ΝΔ (πλάκα θα χει να τον δούμε στη μπουζού).
Ο διεθνισμός ξενίζει αυτά τα άτομα, δεν τον αντιλαμβάνονται. Ο διεθνισμός όμως μπορεί να είναι και πρακτικός. Η κατάσταση στην πράξη είναι ότι βρισκόμαστε σε ένα καθεστώς μεταμοντέρνας αποικίας με όχημα το χρέος και οι αποφάσεις παίρνονται πολιτικά εκτός χώρας, ασχέτως της λαϊκής εντολής. Άρα πρακτικά θέλουμε να ανακτήσουμε βαθμούς πολιτικής ελευθερίας, εκδημοκρατίζοντας τα τωρινά κέντρα λήψης αποφάσεων και νομοθετώντας στο Κοινοβούλιο όχι κάποια έτοιμα νομοσχέδια από τις Βρυξέλλες αλλά δικές μας πολιτικές επιλογές χωρίς την έγκριση των δανειστών.
Αυτοί που απέχουν, είτε κάθονται στον καναπέ, πολιτικά σκεπτόμενοι που τίποτα δεν τους εκφράζει και απέχουν της κοινοβουλευτικής διαδικασίας ιδιωτεύοντας όπως είπαμε (που αποτελούν και την συντριπτική πλειοψηφία), είτε ενεργοποιούνται πολιτικά σε εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις, κυρίως της αριστεράς παλεύοντας κυρίως με ανεμόμυλους, σύχγρονοι Δον Κιχώτες…
Κι έρχομαι εγώ μετά από σκέψη και λέω ΜέΡΑ25, Βαρουφάκης. Οι αντιδράσεις που παίρνω είναι κυρίως, “πέρνα στο παρασύνθημα, τι λέει αυτός;”. Οι προτάσεις του ΜέΡΑ25 έχουν να κάνουν με το ελάχιστο που χρειάζεται η χώρα ώστε να μπορούμε ιδεολογικά να τσακωνόμαστε επί της ουσίας. Και παραπάνω έγραψα, είμαστε μια μεταμοντέρνα αποικία με όχημα το χρέος, «χρεοδουλοπαροικία» ονομάζει το καθεστώς ο Γιάνης Βαρουφάκης. Ας νομοθετήσουμε τα λογικά, τα οικονομικώς ορθολογικά, και μετά βλέπουμε τι ΘΑ κάνουμε. Ας κάνουμε ΤΩΡΑ τα απολύτως ελάχιστα που χρειάζεται η χώρα. Τώρα ζούμε!
Ποια προτείνουμε εμείς ως ΜέΡΑ25 ότι είναι αυτά; Προτείνουμε Επτά Τομές, τη Νέα Συμφωνία για την Ελλάδα, που θεωρούμε ότι είναι τα απολύτως απαραίτητα, τα ελάχιστα, που πρέπει να γίνουν στη χώρα. Δεν θα σταματήσω να επαναλαμβάνω πως έχουμε γύρω στο 10% Κενό Παραγωγής, δηλαδή μπορούμε με τους υπάρχοντες παραγωγικούς συντελεστές να παράξουμε 10% περισσότερο προϊόν. Αλλά αυτό δεν γίνεται επειδή μας επιβάλλεται διαρκής λιτότητα, συρρίκνωση, εσωτερική υποτίμηση. Σκεφτείτε μόνο τα πρωτογενή πλεονάσματα: μας υφαρπάζεται το 3.5% του ΑΕΠ μας, μέσω υπερφορολόγησης και περικοπής δαπανών, αυτό που μας καθιστά και επίσημα χρεο-δουλοπαροικία, (παίρνουν και το ποσοστό τους οι αφεντάδες…)
Αλέξης Σμυρλής, μέλος DiEM25
Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ
