Η Κυβέρνηση προσπαθεί να καμουφλάρει την εκποίηση σε τιμή ευκαιρίας της κρατικής περιουσίας με τον μανδύα της ανάπτυξης. Τελευταίο παράδειγμα της τακτικής αυτής αποτελεί το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ που συνοδεύτηκε από διαγραφή χρεών της εταιρείας για να γίνει πιο ελκυστική προς τους αγοραστές της και να κλείσει η συμφωνία. Η πώληση των τραίνων με συνακόλουθη διαγραφή χρεών θα είχε νόημα να γίνει μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Καταρχήν θα έπρεπε να δεσμευθεί ο αγοραστής πως εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος θα προχωρούσε σε σημαντικές επενδύσεις. Επιπλέον, θα έπρεπε να επιβληθεί εντός της σύμβασης πώλησης καθεστώς εργασιακών σχέσεων που να αποκλείει τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, να εξασφαλίζει τις συλλογικές συμβάσεις και να αναγνωρίζει τα συνδικάτα. Ακόμη το πακέτο πώλησης θα ήταν απαραίτητο να αφήνει ικανό αριθμό μετοχών στο δημόσιο, το οποίο θα τις δώριζε στα διαλυμένα ασφαλιστικά ταμεία έτσι ώστε να υπάρξει η άμεση διασύνδεση και απευθείας χρηματοδότηση του ασφαλιστικού. Τελευταία προϋπόθεση θα ήταν η σύμβαση να εντασσόταν σε ένα γενικότερο και συγκεκριμένο, ταυτόχρονα,  αναπτυξιακό πρόγραμμα. Δεδομένου ότι στην περίπτωση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ καμία από τις παραπάνω συνθήκες δεν τηρείται, δεν μιλάμε για ουσιαστικό βήμα ανάπτυξης που να ελαφραίνει τη χώρα από ένα χρόνιο βάρος, αλλά για ακόμη ένα παράδειγμα χυδαίου ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας.

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ