Δήλωση της Ομάδας Δράσης για τον Φεμινισμό, τη Διαφορετικότητα και τις Αναπηρίες του DiEM25 προς τιμήν των θυμάτων βίας κατά των τρανς ατόμων.

Προειδοποίηση: περιγραφές βίας

Γίνεται μια τεράστια πολυετής προσπάθεια για τη συγκέντρωση του αριθμού θανάτων τρανς ατόμων ανά τον κόσμο. Από το 2008, που άρχισαν να συλλέγονται τα δεδομένα, έως και σήμερα, έχουν καταγραφεί 3,664 δολοφονίες τρανς και αποκλίνoντος φύλου ατόμων. Μόνο το 2020, σκοτώθηκαν 350 διεμφυλικά άτομα.Αυτά τα στοιχεία προφανώς υποτιμούν τους πραγματικούς αριθμούς, αλλά δίνουν μια ιδέα για μια πραγματικότητα με καθημερινά θύματα. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών που έχασαν τη ζωή τους ήταν τρανς γυναίκες ή τρανς femmes: 98% για την ακρίβεια.

Αν έχετε όρεξη να συνδεθείτε στον ιστότοπο που συγκεντρώνει τα δεδομένα, θα βρείτε ονόματα όπως Pedrita, Brighit Miron, La Pompis, καθώς και ημερομηνίες, τόπους και μια σύντομη περιγραφή της βίαιης πράξης: «Το θύμα βρέθηκε δεμένο χειροπόδαρα με καλώδιο τηλεφώνου» ή «Βρέθηκε μαχαιρωμένη, με το πρόσωπό της καλυμμένο με πετσέτα για να πνίξει τις κραυγές».

Αυτό που είναι ενδιαφέρον στη γλώσσα περιγραφής των πράξεων δολοφονίας είναι η σχεδόν πλήρης έλλειψη αναφοράς στους δολοφόνους. Είτε δεν έχουν σχέση, ή αναφέρονται ως “τρεις άντρες” ή “ένας άντρας σε λευκό αυτοκίνητο”, ως επί το πλείστον όμως παραμένουν ανώνυμοι. Είναι αδύνατο να βρει κανείς μια ολοκληρωμένη λίστα με ονόματα και περιγραφές των δολοφόνων. Είναι σύμπτωση;

Σε αυτές τις περιπτώσεις βίας πρέπει να αναρωτηθούμε ποιος και γιατί;

Το να ψάχνεις να βρεις αυτό που λείπει σε κάθε πλαίσιο, καθώς προσεγγίζεις την εκάστοτε κατάσταση με κριτική ματιά, είναι πάντα αποκαλυπτικό. Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση φαίνεται να παραλείπεται από την αφήγηση, η οποία επικεντρώνεται στα θύματα και τους εξευτελιστικούς και ταπεινωτικούς θανάτους τους. Οι θάνατοι αυτοί δεν είναι καθαροί, αν υπάρχουν τέτοιοι. Είναι βάναυσες και βίαιες δολοφονίες, κι αυτό επίσης είναι αποκαλυπτικό της κοινωνίας και της πολιτικής στην όποία ζούμε.

Ποιος είναι, λοιπόν, ο δολοφόνος; Ποιος μπήγει το μαχαίρι επανειλημμένα στο τρανς σώμα; Τίνος τα χέρια στραγγαλίζουν τον λαιμό της τρανς γυναίκας, στερώντας της όχι μόνο την αναπνοή αλλά και τη φωνή, φιμώνοντάς την; Τίνος τα χέρια κρατούν τα όπλα, τραβούν τη σκανδάλη, ρίχνουν τις πέτρες, διαμελίζουν το σώμα, χτυπούν, βασανίζουν και καίνε; Και γιατί, με ποιο σκοπό;

Τα τρανς σώματα είναι πεδία κρίσης, σε συνεχή κίνηση προς κάτι νέο, ενώ τα πολιτικά και έμφυλα καθεστώτα παραμένουν απαράλλακτα.

Τα τρανς σώματα καταλαμβάνουν χώρους και τόπους ρήξης, μετανάστευσης από το ένα φύλο στο άλλο, θέτοντας υπό αμφισβήτηση ένα σύνολο αφηγήσεων για να φανταστούν διαφορετικούς ορίζοντες δυνατοτήτων. Αλλά, το πιο σημαντικό, τα τρανς σώματα αντιπροσωπεύουν μια ρήξη στο αρσενικό σύμπαν.

Η δυαδική ταυτότητα πάνω στην οποία βασίζεται η ανδρική υπεροχή τίθεται σε άμεση και απόλυτη αμφισβήτηση, μεταξύ του επιβεβαιωμένου και προαποφασισμένου και του δυνητικού, αλλά δεν έχει καμία υπόσταση. Το τρανς σώμα είναι ένας τόπος πολιτικών δυνατοτήτων και επιστημολογικού παράδοξου. Είναι πεδία κρίσης, σε συνεχή κίνηση προς κάτι νέο, ενώ τα πολιτικά και έμφυλα καθεστώτα παραμένουν απαράλλακτα.

Αποχωρώντας από το ένα φύλο, το τρανς σώμα αποκαλύπτει την επιτελεστικότητα του και γίνεται ένας εξόριστος της πατριαρχίας. Το τρανς σώμα υιοθετεί τη μεταναστευτική φύση ενός σώματος που ψάχνει για ασφάλεια, για αναγνώριση, για νέα αποκτήματα- ονειρεύεται δυνατότητες που δεν έχουν ακόμη οριστεί. Η ευάλωτη φύση των τρανς σωμάτων καθορίζεται από αυτόν ακριβώς τον τόπο του μη ανήκειν, την έλλειψη ενός κυρίαρχου έθνους στο οποίο μπορούν να ορκιστούν πίστη, δίχως να ανήκουν νομικά, πολιτιστικά ή συναισθηματικά.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα μισά από τα τρανς θύματα στην ΕΕ είναι μετανάστες ή μετανάστριες αφού, τελικά, έχουν το ίδιο στάτους.

Πρόσφυγες από έναν τόπο εύθραυστων βεβαιοτήτων (έναν τόπο τέτοιας βίας, που αναγκάζει το υποκείμενο να τον εγκαταλείψει προτιμώντας την εξορία) προς έναν τόπο ευπάθειας όπου δεν ανήκουν, έναν μη τόπο: η μετάβαση ως κατάσταση. Αυτό το μέρος κοινωνικής ευπάθειας που κατοικείται από τρανς γυναίκες και άνδρες αντιπροσωπεύει ένα είδος συγκέντρωσης, αλληλεπικάλυψης ταυτοτήτων, μια διαθεματικότητα της ευπάθειας. Αυτό οδηγεί σε σημαντικά ερωτήματα που σχετίζονται με τη φυλή, την επισφάλεια των συνθηκών διαβίωσης και του νομικού καθεστώτος, την παρανομία της σεξουαλικής εργασίας, τις διακρίσεις στον χώρο εργασίας, τον μισογυνισμό, την αστυνομική βία και την πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη.

Πριν από τις πρόσφατες μεταναστεύσεις από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, οι τρανς γυναίκες ξέφευγαν από τη βία, τη φτώχεια και τις διακρίσεις σε μια σταθερή ροή από την Αμερική προς ευρωπαϊκές πόλεις όπως η Βαρκελώνη, το Παρίσι, το Μιλάνο, αναζητώντας οικονομική ασφάλεια και κοινωνική ένταξη. Αυτές οι μεταναστευτικές ροές αμφισβητούν τους κανόνες της αποικιακής πατριαρχίας και τους μύθους της αρσενικής υπεροχής. Μέσα σε αυτές τις ροές, τα άτομα  καταλαμβάνουν μια θέση πολιτικά ανεσταλμένη, όπου η κυριότητα επί του σώματος είναι ρευστή και αβέβαιη.

Τα τρανς σώματα και τα μεταναστεύοντα σώματα έρχονται στις πύλες των ανακτόρων των αποικιστών ζητώντας αναγνώριση, ορατότητα και αποδοχή. Ταυτόχρονα, μαρτυρούν, εντός και επί του σώματος τους, την αποικιακή και πατριαρχική βία μέσω της οποίας αποκλείστηκαν ιστορικά.

Σήμερα, καλούμαστε να ακούσουμε τους σιωπηλούς μάρτυρες – τις Jennifer, Selena, Ajita – των οποίων οι φωνές καταπιέστηκαν και τα σώματα κείτονται και αιμορραγούν στον βωμό της πατριαρχίας.

Τα σώματά τους μας λένε για τις κρίσεις του κράτους, της ιθαγένειας, των δομών, των πραγματικοτήτων και των βεβαιοτήτων.

Η ίδια η ιδέα του έθνους-κράτους ξεχαρβαλώνεται με τα σώματα των τρανς γυναικών και των μεταναστευτικών πληθυσμών, που μαρτυρούν με την επισφαλή ύπαρξή τους τη βία των αφηγήσεων της φυλής, του βιολογικού και του κοινωνικού φύλου.

Αυτή την ημέρα μνήμης, εμείς στην Ομάδα Εργασίας για τον Φεμινισμό, τη Διαφορετικότητα και τις Αναπηρίες, τιμούμε και θρηνούμε τους τρανς ανθρώπους που έχουν δολοφονηθεί και είναι θύματα συστημικών μορφών αντι-τρανς βίας.

 

Video Source: TGEU website for the Trans Day of Remembrance 2020.

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ