Στις επτά του Ιούλη πρέπει να δώσουμε ένα βροντερό παρόν στους δρόμους του Αμβούργου έχοντας μια ξεκάθαρη ιδέα για το πώς θέλουμε ο κόσμος μας να είναι
 
Σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, το 33% των κατοίκων του Αμβούργου, ένας στους τρεις, θα προτιμούσε να μη βρίσκεται στην πόλη κατά τη διάρκεια της Συνόδου των G20, δηλαδή στις 7 και 8 Ιουλίου. Η προτίμησή τους αυτή δεν αποτελεί έκπληξη αν το καλοσκεφτούμε: ποιος είναι τρελός αρκετά ώστε να θέλει να βρίσκεται στην ίδια πόλη με τον Τραμπ, τον Ερντογάν, τον Πούτιν, την Μέρκελ και τους Σαουδάραβες, με 20.000 αστυνομικούς και περί τις 100.000 κόσμου να διαδηλώνουν στους δρόμους;
 
Στην περσινή Σύνοδο των G20 που έλαβε χώρα στην πόλη Χανγκζού της Κίνας, μια πόλη έξι εκατομμυρίων κατοίκων, οι κινεζικές αρχές βρήκαν έναν ευφάνταστο τρόπο λύσης του προβλήματος. Βδομάδες πριν τη Σύνοδο των G20 του 2016, κατά την οποία η Κίνα ανακοίνωσε την πρόθεσή της να επικυρώσει τη Συμφωνία του Παρισιού για το περιβάλλον, η Κινεζική κυβέρνηση κήρυξε την εβδομάδα που συμπεριελάμβανε τις επίμαχες μέρες της Συνόδου αργία και παρότρυνε τους πολίτες να εγκαταλείψουν την πόλη.
 
Μετά την ήσυχη, χωρίς προβλήματα περσινή Σύνοδο στη Χανγκζού, αυτός που έδειξε με το δάκτυλο στο χάρτη τη Γερμανία λέγοντας: “Ας κάνουμε στο Αμβούργο την επόμενη Σύνοδο μας” δεν θα τον χαρακτηρίζαμε και τέρας ευφυΐας. Με μια μακρά αριστερή παράδοση και έντονη ακτιβιστική παρουσία, το Αμβούργο αποτελεί μάλλον την λιγότερο πιθανή επιλογή για μια ήσυχη Σύνοδο των G20, όπως εκείνη της Χανγκζού.
Πέρα από τη δυσφορία των ντόπιων, υπάρχουν πραγματικοί λόγοι για να θεωρήσουμε τη φετινή Σύνοδο των G20 ως το πιο σημαντικό διεθνές πολιτικό γεγονός της χρονιάς.
 
Καταρχάς, μετά την απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού, δύσκολες και απρόβλεπτες διαπραγματεύσεις αναμένεται να λάβουν χώρα κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου.
Δεύτερον, μετά τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Λονδίνο, η βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι απηύθυνε διεθνές κάλεσμα για επιβολή ελέγχων στο Διαδίκτυο καθολικά, με την γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον νεόκοπο γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν να συνηγορούν. Αυτοί οι “τρεις ηγέτες του ελεύθερου κόσμου”, ή τα 3Μ όπως είναι επίσης γνωστοί, σίγουρα θα θελήσουν να προωθήσουν στη Σύνοδο την εν λόγω ατζέντα για περιορισμούς στην ελευθερία του διαδικτύου, ή ουδετερότητα του διαδικτύου (net neutrality).
Τρίτον η παρουσία των Σαουδαράβων κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει την προώθηση νέων κύκλων πολεμικών εξοπλισμών.
 
Τέλος, ελλοχεύει ο κίνδυνος ακόμα και το Ισλαμικό Κράτος, οι τζιχαντιστές, να κάνει την εμφάνισή του στη Σύνοδο. Δεν είναι τυχαίο που η Γερμανία επανέφερε τους ελέγχους εισόδου στα σύνορά της πριν τη διεξαγωγή της Συνόδου, ούτε το γεγονός πως οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να αναπτύξουν στους αιθέρες της πόλης τα λεγόμενα Επιθετικά drones, αυτά που συνήθως χρησιμοποιούνται στις εμπόλεμες ζώνες.
 
Επομένως, αν το Αμβούργο είναι να μετατραπεί τρόπον τινά σε εμπόλεμη ζώνη για το διήμερο της Συνόδου, μια βαρέως στρατιωτικοποιημένη πόλη υπό καθεστώς κράτους έκτακτης ανάγκης, η εύλογη απορία για κάθε προοδευτικό άνθρωπο είναι να αναρωτηθεί: Τι διαφορετικό μπορούμε να κάνουμε αυτή τη φορά;
 
Πριν την Σύνοδο του Αμβούργου, αυτό που μας έχει δείξει το παρελθόν και η αντλούμενη εμπειρία από κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, είναι πως πλέον δεν αρκούν, τα συμβατικά μοντέλα αντίστασης δεν επαρκούν πια.
 
Επίσης, το μοντέλο της εναλλακτικής ή αντισυνόδου, στα πρότυπα του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, είναι σαφώς αναγκαίο για τη ζύμωση και την ανταλλαγή εμπειριών και ιδεών (αυτό που οι επιχειρηματίες θα ονόμαζαν “διασυνδέσεις”), αλλά δυστυχώς δεν έχει την ικανότητα να πλήξει τους G20. Με άλλα λόγια, οι αντισύνοδοι είναι θεμιτές αλλά δεν έχουν τη δύναμη να παρέμβουν στους G20 και στις όποιες συμφωνίες θα κλείσουν μεταξύ τους οι παγκόσμιες δυνάμεις κατά τη διάρκεια της Συνόδου.
 
Οι μαζικές δημόσιες διαδηλώσεις είναι επίσης απαραίτητες ακριβώς για να καταδεικνύουν το μέγεθος της δυσφορίας του απλού κόσμου με το τρέχον παγκόσμιο σύστημα. Αλλά ακόμα κι αν συγκεντρωθούν 150.000 άνθρωποι στους δρόμους του Αμβούργου, αυτή η μαζική κινητοποίηση δεν θα παράξει κάποια χειροπιαστή αλλαγή.
Αν οι μαζικές διαδηλώσεις του 2003, με πάνω απο 10εκ ανθρώπους σε 600 πόλεις δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τον πόλεμο στο Ιράκ, γιατί μια, έστω και μαζική, διαδήλωση στο Αμβούργο θα κάνει κάποια διαφορά;
 
Οι φορείς της εξουσίας της σημερινής παγκόσμιας τάξης των πραγμάτων, που έχουν προκαλέσει πολλούς πολέμους ακόμα και αυτή την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους, θα βρίσκονται στο Αμβούργο: η Μέι, ο Τράμπ και οι Σαουδάραβες. Δυστυχώς όμως οι πόλεμοι δεν σταματούν απλώς με διαδηλώσεις κατά εκείνων που τους ηγούνται, είτε είναι ειρηνικές, είτε βίαιες.
 
Ακόμα κι αν οι διαδηλώσεις ή ένας γενικός ξεσηκωμός ανατρέψει ένα πολιτικό σύστημα που γεννά λιτότητα και πολέμους, το πραγματικό ζητούμενο είναι το τι κάνεις την επόμενη μέρα; Πώς λειτουργείς την οικονομία σου και πώς οργανώνεις την καθημερινή ζωή; Οι (αντι)δράσεις μας λοιπόν κατά των G20 δεν θα πρέπει να στέκονται απλώς στην ανυπακοή αλλά κυρίως στην πρόταση μια βιώσιμης εναλλακτικής για την επόμενη μέρα.
Γι’αυτό εκτός απο την ανυπακοή, εμείς τα μέλη του πανευρωπαϊκού κινήματος δημοκρατών DiEM25, προσθέτουμε το επίθετο “δημιουργική” και μιλάμε για “δημιουργική ανυπακοή”. Δεν αρκεί να λες απλώς “Οχι” ή να διαδηλώνεις. Δεν αρκεί να συναντιόμαστε, να συζητάμε, να ασκούμε κριτική ή ακόμα και να καταφεύγουμε σε βίαιη διαμαρτυρία.
 
Για να είσαι προοδευτικός κι εποικοδομητικός, η ανυπακοή οφείλει να συνοδεύεται από αντι-προτάσεις που να περιγράφουν με σαφήνεια εναλλακτικές πολιτικές σε αυτές που δεν θέλουμε να υπακούσουμε.
 
Τι ακριβώς σημαίνει αυτό στα πλαίσια της επερχόμενης συνόδου των G20 στο Αμβούργο;
Απλώς αναλογιστείτε τα τρία πεδία διαμάχης: την κλιματική αλλαγή, την ουδετερότητα του διαδικτύου και τους πολεμικούς εξοπλισμούς.
 
Η λύση για την κλιματική αλλαγή δεν είναι απλώς να καταδικάσουμε την απόφαση του Τράμπ για απόσυρση των ΗΠΑ απο τη Συμφωνία του Παρισιού, καθώς και η ίδια η Συμφωνία δεν περιλαμβάνει αρκετά σοβαρές δράσεις. Η λύση θα πρέπει να είναι η απαίτηση για καθολική αποεπένδυση στον κλάδο των υδρογονανθράκων και άρα περαιτέρω στροφή των επενδύσεων στην ενέργεια από τον μη βιώσιμο κλάδο των ορυκτών καυσίμων στην καθαρή ενέργεια, προσβάσιμη ισότιμα σε όλους τους Ευρωπαΐους πολίτες. Στην απαίτησή μας αυτή, ακολουθώντας τα παραδείγματα “επαναστατημένων” στο θέμα πόλεων όπως η Βαρκελώνη ή η Νάπολη, οφείλουμε να προσθέσουμε και την απαίτηση για τον εκδημοκρατισμό της διοίκησης των ενεργειακών συστημάτων, ώστε κάθε Ευρωπαΐος πολίτης να έχει απευθείας λόγο στον τρόπο διαχείρισης των ενεργειακών πόρων.
Παίρνοντας ως δεδομένο πως το διαδίκτυο αποτελεί ήδη μια Πανοπτική φυλακή για τον καπιταλισμό να μας παρακολουθεί όλους, που ανήκει και ελέγχεται από μια ολιγαρχία επιχειρήσεων της Silicon Valley, καθώς και την διαρκή απειλή για τον περιορισμό των ψηφιακών ελευθεριών μας στο όνομα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, η “δημιουργική” μας πρόταση πρέπει να είναι ένα βασικό σχέδιο για το Διαδίκτυο των Ανθρώπων, βασισμένο στη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των “ψηφιακών commons”, {δηλαδή στη διαφύλαξη της ουδετερότητας του διαδικτύου}.
 
Αναφορικά με την πώληση οπλικών συστημάτων σε καταπιεστικά καθεστώτα, που υποθάλπουν την τρομοκρατία, η “εποικοδομητική” πρόταση θα πρέπει να συμβαδίζει με το πρόσφατο Μανιφέστο των Εργατικών στο ΗΒ, όπου αναφέρεται ρητά η απαγόρευση πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία.
 
Τέλος, για να τα επιτύχουμε όλα αυτά, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο Κίνημα των Αδεσμεύτων, που θα έχει στόχο την εφαρμογή αυτών των δημιουργικών πολιτικών. Στο πλέον πιθανό ενδεχόμενο όπου το κατεστημένο, εκπροσωπούμενο απο τους G20, απορρίψει τις προτάσεις, τότε ναι, είναι ώρα για ανυπακοή.
 
Αν οι εποικοδομητικές μας προτάσεις απαντηθούν αρνητικά με το σύνηθες “Δεν Υπάρχει Εναλλακτική (ΤΙΝΑ)”, δεν θα σκύψουμε το κεφάλι υπακούοντας! Τα ίδια τα μέλη του G20 είναι σε σημαντικό βαθμό διαιρεμένα κι εμείς οφείλουμε να το εκμεταλλευτούμε αυτό.
Οφείλουμε να είμαστε ενωμένοι προωθώντας μια πραγματική εναλλακτική για την επόμενη μέρα.
 
Άρθρο του Σρέτσκο Χόρβατ, φιλοσόφου, συνιδρυτή DiEM25 όπως δημοσιεύτηκε στο Al-Jazeera

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ