Aπό το 2008 μέχρι και σήμερα βλέπουμε την Ευρώπη, να καταρρέει κάτω από τα ίδια της τα χρέη με τραγικές συνέπειες για την πραγματική οικονομία, επηρεάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους.
 
Το 2008 όμως συνέβη κάτι το συγκλονιστικό. Σε αντίθεση με τα πιστεύω των περισσότερων οικονομολόγων παγκοσμίως, το καπιταλιστικό σύστημα μεταλλάχθηκε σε πτωχο-τραπεζοκρατικό, αποκαλύπτοντας και τη ρητορική που το ακολουθούσε, βασιζόμενη σε βραχυχρόνια μοντέλα, που είχαν ως στόχο ακριβώς την εξυγίανση του.
Ο λόγος που κατάρρευσε δεν ήταν άλλος από την αλόγιστη, παθιασμένη και απεχθή στρατηγική της μεγιστοποίησης του κέρδους, από τους διεθνείς τραπεζίτες. Οι καιροί τότε άλλαξαν εν μια νυκτί και τα κράτη, όπως η Ελλάδα, αναγκάστηκαν να ‘σώσουν’ τις τράπεζες, υπό τον φόβο του κλονισμού ολόκληρου του οικονομικού συστήματος.
 
Αλλά ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Ο καθένας από εμάς σε αυτή τη χώρα (μεγαλύτερος των 18 ετών) έχει δικαίωμα ψήφου κάθε τέσσερα χρόνια. Αυτή η ψήφος αφορά την πολιτική σκηνή της χώρας και αποτελεί ένα εργαλείο στα χέρια της Δημοκρατίας προς όφελος όλων μας. Όμως σε ένα πρώην καπιταλιστικό και νυν πτωχό-τραπεζοκρατικό σύστημα, οι τράπεζες, δηλαδή το χρήμα, βρίσκεται πάνω από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και άρα αυτή μας η ψήφος, χάνει σημαντικά την αξία της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτό αποτελεί το δημοψήφισμα της 28 Ιουνίου του 2015.
Κανείς λοιπόν από εμάς σήμερα, δεν μπορεί να ελέγξει, ούτε ως έναν βαθμό, το τραπεζικό σύστημα, εκτός από τους ίδιους τους τραπεζίτες με τις γνωστές Βασιλείες, τους νόμους δηλαδή που διέπουν το τραπεζικό σύστημα.
Φανταστείτε τον εαυτό σας σε ένα τραπέζι, όπου θα αποφασίζατε για το πόσο θα πρέπει να είναι το ποσοστό των επιτοκίων (δηλαδή η αξία του χρήματος) το επόμενο εξάμηνο, για το πόση θα πρέπει να είναι η επιτρεπόμενη μόχλευση ή  ακόμη και για το όριο των κεφαλαιακών απαιτήσεων για κάλυψη έναντι του πιστωτικού κινδύνου και για άλλα πολλά τέτοια, κρίσιμα θέματα. Τι πιστεύετε ότι θα κάνατε; Η ζυγαριά των αποφάσεων σας  θα έγερνε τελικά προς το δικό σας όφελος ή προς το όφελος των καταθετών και των δανειζόμενων σας;
Η απάντηση βρίσκεται σε εσάς.
Εγώ αυτό που θέλω να πω κλείνοντας, είναι ότι το DiΕΜ25 είναι το μοναδικό πανευρωπαϊκό κίνημα που ήδη έχει ανοίξει τον διάλογο για την ενοποίηση του τραπεζικού και του πολιτικού συστήματος, δηλαδή για το αν θα πρέπει και με ποιόν τρόπο να υπάρξει πραγματική Δημοκρατία στο τραπεζικό σύστημα.
 
 
Νίκος Χόντος,
 
μεταπτυχιακός φοιτητής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών ΕΜΠ, μέλος DiEM25

Θέλεις να ενημερώνεσαι για τις δράσεις του DiEM25-ΜέΡΑ25; Γράψου εδώ