Ongeveer één keer per jaar komt het Coördinerend collectief van DiEM25 in levenden lijve bijeen om een strategie en doelstellingen voor onze beweging voor de komende twaalf maanden op te stellen.

Omdat we allemaal verspreid over Europa wonen en elkaar meestal alleen online zien, is een persoonlijke ontmoeting altijd een waardevolle en inspirerende gelegenheid. Maar de bijeenkomst van afgelopen weekend in Athene was meer dan dat. Het riep ook in herinnering waarom ons politieke werk zo ongelooflijk belangrijk is, en waarom we samen moeten optrekken – als collectief, maar meer nog als mensen die zich tegen de machthebbers teweerstellen.

Op onze eerste dag woonden we de vertoning bij van de film ITHAKA, die het verhaal vertelt van de familie van Julian Assange en hun strijd om hem uit de gevangenis te krijgen. Stella Assange, Julians vrouw, was aanwezig en beantwoordde na de vertoning vragen van het publiek. Later die avond had het DiEM25-team het genoegen om met Stella te dineren. Omdat Assange niet alleen een held is voor zovelen over de hele wereld, maar ook een van de oprichters van DiEM25, is het niet meer dan logisch dat we zijn familie op alle mogelijke manieren steunen, zodat hij hopelijk ooit weer herenigd wordt met zijn geliefden.

Onze vergaderingen begonnen de volgende dag en duurden van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Na deze productieve sessies zouden we de avond afsluiten met een groepsdiner. We waren ons niet bewust van het onheil dat ons te wachten stond.

Terwijl we in een restaurant in Athene zaten te eten en te praten, viel een groep agressievelingen het restaurant binnen. Ze gingen onmiddellijk op Yanis Varoufakis af, die bij ons aan tafel zat. De meesten van ons hadden even nodig om te beseffen wat er werkelijk gebeurde, terwijl Yanis meteen besloot om naar buiten te gaan en met hen te praten, om een escalatie binnen het restaurant te voorkomen.

Op weg naar buiten begonnen ze al aan hem te trekken en te duwen. Slechts enkele seconden later werd hij tegen de grond geslagen en recht in zijn gezicht geschopt, waarbij hij zijn neus en jukbeen brak. Gelukkig raakte niemand anders gewond. Hij was duidelijk het doelwit. Ze stormden binnen, deden waar ze voor kwamen, en gingen weer weg.

Deze laffe brute aanval op Yanis legde niet alleen bloot hoe gevaarlijk fragiel de democratie in Griekenland is geworden, maar ook waarom MeRA25 Griekenland en DiEM25 onvermoeibaar strijden voor de waarheid en voor een directe confrontatie met degenen die verantwoordelijk zijn voor de uitholling van de democratie in alle lagen van de samenleving.

Laten we kort samenvatten hoe de ontmanteling van de democratie in Griekenland begon: de uitvoering van het massale bezuinigingsbeleid van de EU/Troika in de loop van het afgelopen decennium. In juli 2015 stemde het Griekse volk in een referendum voor een einde aan deze verwoestende bezuinigingen, maar hun stem werd genegeerd door de regering die het referendum uitschreef. In de nasleep van dit verraad trad toenmalig minister van Financiën Varoufakis onmiddellijk af. Een jaar later werd in Berlijn DiEM25 geboren, met de slogan “De EU zal worden gedemocratiseerd, of zij zal uiteenvallen.”

Privatisering, corruptie, spionageschandalen en een toename van het politiegeweld zijn slechts enkele voorbeelden van waar het Griekse volk de afgelopen jaren mee te maken heeft gehad. De politie is nog bezig met het onderzoek naar de aanval op Yanis, maar je hoeft niet echt te weten wie het  heeft gedaan en waarom, want de daad op zich legt het echte probleem bloot.

Zo’n gemene aanval op een democratisch gekozen parlementslid gebeurt niet in een gezonde politieke omgeving, en ook niet in een samenleving die welvarend is. Het gebeurt waar leugens worden verspreid, verhalen worden verdraaid, groepen als vijanden worden afgeschilderd, verdeeldheid wordt gezaaid en corruptie welig tiert.

De rest van onze bijeenkomsten werd overschaduwd door deze gebeurtenis, maar tegelijkertijd versterkte het onze vastberadenheid om ons werk voort te zetten en ons niet te laten intimideren. We zijn allemaal mensen. Politiek werk geeft ons geen superieure superkracht en het is heel gemakkelijk om op te geven en gedesillusioneerd te raken, maar dat is precies waar dit hele systeem van “winst en macht over het leven” op rekent. De enige superkracht die we kunnen oproepen is de kracht van een collectief dat in dezelfde richting trekt, en dat is precies wat we zullen blijven doen, wat ons brengt bij de volgende cruciale gebeurtenis van onze tijd in Athene.

Op 12 maart vonden in heel Griekenland massale protesten plaats, aangewakkerd door een verschrikkelijke tragedie: de treinbotsing bij Tempi waarbij 57 mensen, voornamelijk studenten, om het leven kwamen. Slechts drie weken voor het ongeluk was de vakbond van spoorwegpersoneel in staking gegaan vanwege de desolate en gevaarlijke toestand van het spoorwegnet. Op dezelfde dag dat het ongeval plaatsvond, vond namelijk een explosie plaats in het elektriciteitsnet in het station van Palaiofarsalos, waardoor verschillende treinen op die lijn vertraging opliepen. De reactie van de Griekse regering op die eerdere stakingen was  deze te verbieden.

Deze gebeurtenissen zijn een rechtstreeks gevolg van de privatisering van de spoorwegen als onderdeel van het bezuinigingsbeleid dat door de Griekse schuldeisers is opgelegd. Omdat jarenlang te weinig in het netwerk was geïnvesteerd en het netwerk er slecht aan toe was, kon je op een ramp wachten. De excuses en de valse zelfreflectie van de regering zullen de overledenen niet terugbrengen naar hun families, en de duizenden demonstranten op straat in Griekenland hebben gelijk dat ze het niet voldoende vinden. Zij willen dat de regering van premier Mitsotakis aftreedt. Zonder twijfel komt Griekenland opnieuw in een fase van sociale onrust, en de komende verkiezingen zullen cruciaal zijn voor de toekomst van het land.

Na deze bewogen, schokkende en stimulerende dagen begint het echte werk. De komende twaalf maanden van DiEM25 omvatten verkiezingen in Griekenland en Duitsland, organisatorische opbouw in Italië, belangrijke activiteiten binnen de beweging en nog veel meer.

We kunnen niet weten of onze inspanningen zullen leiden tot radicale veranderingen ten goede – maar we zullen zeker nooit opgeven het te proberen.

Carpe Diem!

Do you want to be informed of DiEM25's actions? Sign up here