Rolą organizacji politycznych z pewnością nie jest zastąpienie działalności pracowników oraz ich związków zawodowych. Mogą one jednak pomóc w przewidywaniu problemów ekonomicznych i społecznych w szerszym znaczeniu dla otwarcia perspektyw. Obecny ruch w kwestii emerytur we Francji jest wart uwagi i przemyśleń.
Europa
W 2003 ruch koncentrujący się na systemie emerytalnym, rozpoczął swoją działalność we Francji. Stawiając opór masywnemu strajkowi wspieranemu głównie przez sektor edukacji, rządowi Fillona udało się po raz pierwszy podwyższyć wiek emerytalny dla wszystkich. W tym samym czasie podobne ruchy miały miejsce w Austrii oraz we Włoszech. Wszystkim z trzech nie udało się przemóc zwierzchników oraz sił politycznych.
Zaciskanie pasa
Ruch żółtych kamizelek; ruch studentów, nauczycieli stawiających czoła reformom takim jak częściowa likwidacja Baccalauréatu, pracowników służby zdrowia borykających się z rozpadem publicznej służby zdrowia, listonoszy czy strażaków zdaje się rozproszony, gdyż wymienione grupy nie są rozważane we wspólnej wizji politycznej. Zauważalna jest jednak zbieżność zmagań, gdyż kryzys każdego z poszczególnych sektorów związany jest z redukcją wydatków publicznych, prowadzoną od dekad przez każdy z sukcesywnych centrolewicowych i centroprawicowych rządów, we Francji i na świecie. Aby obniżyć podatki dla najbogatszych i obniżyć koszt robocizny (zgodnie z systemem CICE, który oddaje jego wkład do akcjonariuszy), państwo francuskie tak jak inne państwa w Europie, prowadzi politykę zaciskania pasa. W niektórych językach nazywamy to po prostu „kurczeniem się państwa”, poprzez likwidację lub prywatyzację usług publicznych. Wszystkie z tych zmagań są w rzeczywistości jedną batalią przeciw rządom, które przekształciły się w zaledwie pośredników dla akcjonariuszów spółek; nawet prezydent Francji jest bankierem. Chcą oni zwiększyć swoje dochody poprzez płacenie mniejszych podatków i wkładu w państwo, które nieuchronnie kurczy się i wydaje coraz mniej, mimo rosnącej populacji i nierówności. Mniej publicznych pieniędzy wydawanych jest na usługi publiczne, służbę zdrowia, system emerytalny itd.
Jedność
Podzieleni wewnątrz każdego państwa w różnych zmaganiach, które nie sygnalizują wspólnego przeciwnika oraz pomiędzy różnymi państwami, gdy polityka zaciskania pasa wymarzona przez wszystkich akcjonariuszy w Unii Europejskiej jest wprowadzana w życie przez Komisję Europejską oraz Radę Europejską będącą po prostu unią wszystkich rządów, robotnicy i populacja Europy przez dekady była na pozycji przegranej bądź jej zasługi były maskowane. Tak jak związki nie mogły zjednoczyć wszystkich pracowników do strajków (poza pracownikami kolei, którzy pośredniczyli w strajku dla wszystkich grup w m.in. 1995), nie mogą one znaleźć sposobu na wskazanie i stawienie czoła ich prawdziwemu przeciwnikowi: opłacanych przez akcjonariuszy rządom, zjednoczonych w Komisji Europejskiej. Nigdy nie mieliśmy do czynienia z międzynarodowym strajkiem przeciw polityce zaciskania pasa, który byłby godny noszenia tejże nazwy. Być może nastał czas, aby zastanowić się, dlaczego krajowe zmagania nie przynoszą rezultatów. DiEM25 zamierza uczestniczyć w świeżych rozmyśleniach nad nowymi formami zwycięskiej akcji. Internacjonalizm nie jest dodatkiem czy kaprysem, a być może koniecznym warunkiem do wzięcia losu z powrotem w nasze ręce, we Francji czy gdziekolwiek indziej.
Solidarność
Z tego powodu, lokalne kolektywy DiEM25 z wielu państw europejskich postanowiły wykazać solidarność poprzez organizację wydarzeń w ich społeczności oraz kampanii online wzywających robotników i mieszkańców Europy do wsparcia ich francuskich towarzyszy, poprzez dotacje na rzecz funduszy strajkowych – zarządzanych przez francuskie związki zawodowe.
Ty również możesz je wesprzeć. Jest wiele funduszy strajkowych, którym możesz pomóc – lokalnych, sektorowych i krajowych; oto kilka z nich, które otrzymały najwięcej uwagi mediów:

• Le pot commun– utworzony przez CGT InfoCom, największy fundusz strajkowy (ponad 2.9 miliona euro)
• Le Stream Reconductible– utworzony przez francuskich streamerów i youtuberów, fundusz strajkowy oraz program na żywo (który możesz oglądać!) o ruchu społecznym i wpływie reform na wszystkie sektory gospodarki (prawie 150 tyś. euro)
• Fundusz strajkowy Solidaires (krajowy i lokalny)
• Fundusz strajkowy rejonu Paryża (Démosphère)

 
Artykuł napisany przez Francuski Kolektyw Krajowy
Inicjatywa pieniężna rozpoczęta przez DiEM25 Dublin1 DSC

Möchtest du über die Aktionen von DiEM25 informiert werden? Registriere dich hier