Yanis Varoufakis zou vrijdag een toespraak houden op het Palestina-congres in Berlijn, toen de Duitse politie de zaal binnenstormde om het evenement in jarendertigstijl te ontbinden. Oordeel zelf over het soort samenleving dat Duitsland aan het worden is wanneer de politie de volgende woorden verbiedt:

Verboden toespraak van Yanis Varoufakis voor het Palestina-congres

Vrienden,

Gefeliciteerd, en hartelijk dank, dat jullie hier zijn, ondanks de bedreigingen, ondanks de massale aanwezigheid van de politie buiten deze zaal, ondanks de massaal aanwezige Duitse pers, ondanks de Duitse staat, ondanks het Duitse politieke systeem dat jullie demoniseert omdat jullie hier zijn.

“Waarom een Palestijns congres, mijnheer Varoufakis?”, vroeg een Duitse journalist mij onlangs? Omdat, zoals Hanan Ashrawi het ooit zei: “…we niet kunnen verwachten dat wie het zwijgen wordt opgelegd ons over zijn lijden zal vertellen.”

De reden die Ashrawi gaf is op dit moment helaas sterker dan ooit, hoe deprimerend dat ook is: omdat we niet mogen verwachten dat wie het zwijgen is opgelegd, en ook nog eens wordt afgeslacht en uitgehongerd, ons gaat vertellen over de slachtingen en de hongersnood.

Maar er is nog een andere reden: omdat een trots, een fatsoenlijk volk, het volk van Duitsland, op een gevaarlijke weg naar een harteloze samenleving wordt geleid door zichzelf te associëren met een andere genocide die in hun naam, met hun medeplichtigheid, wordt uitgevoerd.

Ik ben noch Joods, noch Palestijns, maar ik ben ongelooflijk trots om hier tussen Joden en Palestijnen te zijn – om mijn stem voor Vrede en Universele Mensenrechten te mengen met Joodse Stemmen voor Vrede en Universele Mensenrechten – met Palestijnse Stemmen voor Vrede en Universele Mensenrechten. Samenzijn, hier, vandaag, is het bewijs dat coëxistentie niet alleen mogelijk is – maar dat het hier is! Nu al.

“Waarom geen Joods Congres, mijnheer Varoufakis?”, vroeg dezelfde Duitse journalist mij, die dacht dat hij slim was. Ik was blij met zijn vraag.

Want als er ook maar één Jood wordt bedreigd, waar dan ook, alleen maar omdat hij of zij Joods is, dan zal ik de davidster op mijn revers dragen en mijn solidariteit aanbieden – koste wat het kost.

Dus, laten we duidelijk zijn: als Joden aangevallen zouden worden, waar ook ter wereld, zou ik de eerste zijn om een Joods Congres aan te vragen om onze solidariteit te betuigen.

Zo ook nu: als Palestijnen worden afgeslacht omdat ze Palestijnen zijn – waarbij ons wordt voorgehouden dat als ze nu dood zijn, ze wel van Hamas moeten zijn geweest – zal ik mijn keffiyeh dragen en mijn solidariteit aanbieden, koste wat het kost.

Universele mensenrechten zijn universeel of ze betekenen niets.

Met dit in gedachten beantwoordde ik de vraag van de Duitse journalist met een paar van mijn eigen vragen:

• Worden 2 miljoen Israëlische Joden, die 80 jaar geleden uit hun huizen werden gegooid en in een openluchtgevangenis terechtkwamen, nog steeds in die openluchtgevangenis gehouden, zonder toegang tot de buitenwereld, met minimaal voedsel en water, geen kans op een normaal leven, op reizen waar dan ook naartoe, en 80 jaar lang op gezette tijden gebombardeerd? Nee.
• Worden Israëlische Joden opzettelijk uitgehongerd door een bezettingsleger, hun kinderen kronkelend op de grond, schreeuwend van de honger? Nee.
• Kruipen er duizenden gewonde Joodse kinderen zonder overlevende ouders door het puin van wat eens hun huizen waren? Nee.
• Worden Israëlische Joden vandaag de dag gebombardeerd door de meest geavanceerde vliegtuigen en bommen ter wereld? Nee.
• Ervaren Israëlische Joden een complete ecocide van het weinige land dat ze nog steeds hun eigen land kunnen noemen, is er geen enkele boom meer over waaronder ze schaduw kunnen zoeken of waarvan ze de vruchten kunnen proeven? Nee.
• Worden Israëlische Joodse kinderen vandaag gedood door sluipschutters op bevel van een lidstaat van de VN? Nee.
• Worden Israëlische Joden vandaag uit hun huizen verdreven door gewapende bendes? Nee.
• Vecht Israël vandaag voor zijn bestaan? Nee.

Als het antwoord op één van deze vragen ja zou zijn, dan zou ik vandaag deelnemen aan een Joods Solidariteitscongres.

Vrienden,

Vandaag hadden we graag een fatsoenlijk, democratisch, wederzijds respectvol debat gehad, met mensen die anders denken dan wij, over de vraag hoe we iedereen, Joden en Palestijnen, Bedoeïenen en Christenen, van de Jordaan tot de Middellandse Zee vrede en universele mensenrechten kunnen brengen.

Helaas heeft het hele Duitse politieke systeem besloten dit niet toe te staan. In een gezamenlijke verklaring hebben niet alleen de CDU-CSU of de FDP, maar ook de SPD, de Groenen en, opmerkelijk genoeg, twee leiders van Die Linke, hun krachten gebundeld om ervoor te zorgen dat een dergelijk beschaafd debat, waarin we prettig met elkaar van mening kunnen verschillen, nooit plaatsvindt in Duitsland.

Ik zeg tegen hen: jullie willen ons het zwijgen opleggen, ons verbieden, ons demoniseren, ons beschuldigen. Daarom laten jullie ons geen andere keuze dan jullie beschuldigingen met onze beschuldigingen te beantwoorden. Jullie hebben hiervoor gekozen. Wij niet.

•     Jullie beschuldigen ons van antisemitische haat.

Wij beschuldigen jullie ervan de beste vriend van de antisemiet te zijn door het recht van Israël om oorlogsmisdaden te plegen gelijk te stellen aan het recht van Israëlische Joden om zichzelf te verdedigen.

•     Jullie beschuldigen ons ervan terrorisme te steunen

Wij beschuldigen jullie ervan legitiem verzet tegen een apartheidsstaat gelijk te stellen aan wreedheden tegen burgers die ik altijd heb veroordeeld en altijd zal veroordelen, wie ze ook begaat – Palestijnen, joodse kolonisten, mijn eigen familie, wie dan ook.

Wij beschuldigen jullie van het niet erkennen van de plicht van de mensen van Gaza om de Muur van de open gevangenis waarin ze al 80 jaar gevangen zitten af te breken – en van het gelijkstellen van deze daad, het afbreken van de Muur van Schaamte – die even onverdedigbaar is als de Berlijnse Muur was – met terreurdaden.

•     Jullie beschuldigen ons ervan de terreur van 7 oktober van Hamas te bagatelliseren.

Wij beschuldigen jullie ervan de 80 jaar durende etnische zuivering van Palestijnen door Israël en de opbouw van een ijzersterk apartheidssysteem in heel Israël-Palestina te bagatelliseren.

Wij beschuldigen jullie van het bagatelliseren van Netanyahu’s langdurige steun aan Hamas als een middel om de 2-statenoplossing te vernietigen waarvan jullie beweren voorstander te zijn.

Wij beschuldigen jullie van het bagatelliseren van de ongekende terreur die het Israëlische leger heeft ontketend op de bevolking van Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem.

•     Jullie beschuldigen ons, de organisatoren van het congres van vandaag ervan dat we, en ik citeer, “niet geïnteresseerd zijn in het praten over mogelijkheden voor vreedzame coëxistentie in het Midden-Oosten tegen de achtergrond van de oorlog in Gaza”. Menen jullie dat serieus? Zijn jullie gek geworden?

We beschuldigen jullie ervan een Duitse staat te steunen die, na de Verenigde Staten, de grootste leverancier is van de wapens die de regering Netanyahu gebruikt om Palestijnen af te slachten als onderdeel van een Groot Plan om een 2-statenoplossing, en vreedzame coëxistentie tussen Joden en Palestijnen, onmogelijk te maken.

We beschuldigen jullie ervan nooit de relevante vraag te beantwoorden die elke Duitser moet beantwoorden: Hoeveel Palestijns bloed moet er vloeien voordat jullie, overigens gerechtvaardigde, schuldgevoel over de Holocaust is weggewassen?

Dus, laten we duidelijk zijn: we zijn hier, in Berlijn, met ons Palestijnse Congres omdat we, in tegenstelling tot het Duitse politieke systeem en de Duitse media, genocide en oorlogsmisdaden veroordelen, ongeacht wie ze begaat. Omdat we ons verzetten tegen de apartheid in het land Israël-Palestina, ongeacht wie het voor het zeggen heeft – net zoals we ons verzetten tegen de apartheid in het Amerikaanse Zuiden of in Zuid-Afrika. Omdat we staan voor universele mensenrechten, vrijheid en gelijkheid tussen Joden, Palestijnen, bedoeïenen en christenen in het oude land Palestina.

En om nog duidelijker te zijn over de vragen, legitieme en kwaadaardige, die we altijd moeten kunnen beantwoorden:

Veroordeel ik de gruweldaden van Hamas?

Ik veroordeel elke gruweldaad, ongeacht wie de dader of het slachtoffer is. Wat ik niet veroordeel is gewapend verzet tegen een apartheidssysteem dat is ontworpen als onderdeel van een langzaam brandend, maar onverbiddelijk etnisch zuiveringsprogramma. Anders gezegd, ik veroordeel elke aanval op burgers en tegelijkertijd prijs ik iedereen die zijn leven riskeert om de muur af te breken.

Is Israël niet verwikkeld in een oorlog om zijn bestaan?

Nee, dat is het niet. Israël is een nucleair bewapende staat met misschien wel het technologisch meest geavanceerde leger ter wereld en met het hele leger van de VS achter zich. Er is geen symmetrie met Hamas, een groep die ernstige schade kan toebrengen aan Israëli’s, maar die geen enkele capaciteit heeft om het leger van Israël te verslaan, of zelfs maar om te voorkomen dat Israël doorgaat met het uitvoeren van de langzame genocide op Palestijnen onder het systeem van apartheid dat is opgezet met langdurige steun van de VS en de EU.

Is het niet terecht dat Israëli’s vrezen dat Hamas hen wil uitroeien?

Natuurlijk is dat terecht! Joden hebben geleden onder een Holocaust die werd voorafgegaan door pogroms en een diepgeworteld antisemitisme waar Europa en Amerika eeuwenlang mee doordrenkt waren. Het is niet meer dan normaal dat Israëli’s in angst leven voor een nieuwe pogrom als het Israëlische leger ineenstort. Maar door apartheid op te leggen aan hun buren, door hen als Untermenschen te behandelen, wakkert de Israëlische staat het vuur van het antisemitisme aan, versterkt het die Palestijnen en Israëli’s die er alleen maar op uit zijn elkaar te vernietigen en draagt het uiteindelijk bij aan de vreselijke onzekerheid die Joden in Israël en de diaspora verteert. Apartheid tegen de Palestijnen is de slechtste vorm van zelfverdediging die Israël had kunnen bedenken.

Hoe zit het met antisemitisme?

Het is altijd een duidelijk aanwezig gevaar. En het moet worden uitgeroeid, vooral onder de gelederen van Mondiaal Links en de Palestijnen die strijden voor Palestijnse burgerlijke vrijheden – over de hele wereld.

Waarom streven de Palestijnen hun doelen niet na met vreedzame middelen?

Dat hebben ze gedaan. De PLO heeft Israël erkend en de gewapende strijd afgezworen. En wat kregen ze daarvoor? Absolute vernedering en systematische etnische zuivering. Dat is wat Hamas heeft gevoed en in de ogen van veel Palestijnen heeft verheven tot het enige alternatief voor een langzame genocide onder de Israëlische apartheid.

Wat moet er nu gebeuren? Wat zou vrede kunnen brengen in Israël-Palestina?

•     Een onmiddellijk staakt-het-vuren.
•     De vrijlating van alle gijzelaars: die van Hamas en de duizenden die door Israël worden vastgehouden.
•     Een Vredesproces, onder de vlag van de VN, ondersteund door een verbintenis van de Internationale Gemeenschap om een einde te maken aan de apartheid en om gelijke burgerlijke vrijheden voor iedereen te garanderen.
•     Ten aanzien van de vraag wat er na de apartheid moet komen, is het aan Israëli’s en Palestijnen om te kiezen tussen de tweestatenoplossing en de oplossing van een enkele federale seculiere staat.

Vrienden,

Wij zijn hier omdat wraak een luie vorm van verdriet is.

We zijn hier niet om wraak te nemen, maar om vrede en coëxistentie tussen Israël en Palestina te bevorderen.

We zijn hier om Duitse democraten, met inbegrip van onze voormalige kameraden van Die Linke, te vertellen dat ze zich lang genoeg in schaamte hebben gehuld – dat het ene onrecht het andere onrecht niet kan uitvlakken – dat toestaan dat Israël wegkomt met oorlogsmisdaden de erfenis van Duitslands misdaden tegen het Joodse Volk niet kan goedmaken.

Naast het Congres van vandaag hebben we in Duitsland de plicht om het gesprek te veranderen. We hebben de plicht om de overgrote meerderheid van fatsoenlijke Duitsers ervan te overtuigen dat universele mensenrechten belangrijk zijn. Dat “nooit meer” echt “nooit meer” betekent. Voor iedereen, Jood, Palestijn, Oekraïner, Rus, Jemeniet, Soedanees, Rwandees – voor iedereen, overal.

In deze context ben ik blij te kunnen aankondigen dat DiEM25’s Duitse politieke partij MERA25 op het stembiljet zal staan bij de verkiezingen voor het Europees Parlement komende juni – op zoek naar de stem van Duitse humanisten die verlangen naar een lid van het Europees Parlement dat Duitsland vertegenwoordigt en die de medeplichtigheid van de EU aan genocide aan de kaak stelt – een medeplichtigheid die Europa’s grootste geschenk is aan de antisemieten in Europa en daarbuiten.

Ik groet u allen en stel voor dat we nooit vergeten dat niemand van ons vrij is als een van ons geketend is.

 

Do you want to be informed of DiEM25's actions? Sign up here